Я тебя нарисую - Владимир Брилёв

Я тебя нарисую на облаке угольком.

Звезды будут глазами твоими в ночи сиять.

Речь твоя прозвучит тихим ветерком.

Ну, а волосы, твои волосы будут дождем стекать.

У тебя любимая, тысяча лиц,

Но какое настоящее не знает никто.

Я готов упасть перед тобою ниц,

И в грязи расстелить, расстелить пред тобой свое пальто.

Ты улыбкой обманешь меня опять,

Или сдвинешь брови — это тоже ложь.

Тебя нравится очень с огнем играть.

Ну, а мне твои игры, как будто бы острый нож.

Ты пантерой выгнешься, кошкой заурчишь!

Я готов для тебя на все, поверь…

Скажи мне милая, почему ты молчишь?

Почему ты закрыла глухо-наглухо в свое сердце дверь?

Я тебя нарисую на облаке угольком…

Ik teken je op een wolk met houtskool.

De sterren zullen 's nachts door je ogen schijnen.

Uw toespraak zal klinken als een zacht briesje.

Nou, en je haar, je haar zal regenen.

Je hebt een geliefde, duizend gezichten,

Maar niemand weet wat de echte is.

Ik ben klaar om voor je neer te werpen,

En spreid het uit in de modder, spreid mijn jas voor je uit.

Je zult me ​​weer met een glimlach bedriegen,

Of als je je wenkbrauwen optrekt - dit is ook een leugen.

Je speelt heel graag met vuur.

Je spelletjes zijn als een scherp mes voor mij.

Je zult buigen als een panter, spinnen als een kat!

Ik sta voor alles klaar voor je, geloof me...

Vertel me schat, waarom zwijg je?

Waarom heb je de deur stevig in je hart gesloten?

Ik teken je op een wolk met houtskool...