Tlaloc's Grace - Visions Of Atlantis

In a world where all are trembling

And a clan slowly descending…

Wandering through branches and grove

Unbearable heat we feel

For their sake we are now the trove

Never count how much they kill

It’s an honour to die this way

For Tlaloc’s mercy you will pay

Brittle branches promise hunger and pain

More immolation promises rain

If there are gods and we’re their progenies

There must be memories, memories

Tragic end of misery…

If there was rain without the tears they need

To end this slavery, slavery our fate is sealed

For the words of the oracle we’re waiting

The death of the sun we’re anticipating

For rain and crop we’re supplicating

It’s worth the children’s pain so aching

Like black birds they’re locked up in cages

Still no rain, no grace, no wages

Gods not answering any prayers

For nothing killing, so futureless

If there are gods and we’re their progenies

There must be memories, memories

Tragic end of misery…

If there was rain without the tears they need

To end this slavery, slavery…

Our fate is sealed!

More and more, tasting fear and gore

Like opened wounds so sore cutting the final core…

If gods are tenting this sanctuary

Why is there slavery, slavery a tragic end of misery

If there was rain without the blood they need

Where is this memory, memory our fate is sealed!

In een wereld waar iedereen beeft

En een clan daalt langzaam af...

Dwalend door takken en bosjes

Ondraaglijke hitte die we voelen

Omwille van hen zijn we nu de trove

Tel nooit hoeveel ze doden

Het is een eer om op deze manier te sterven

Voor de genade van Tlaloc zul je betalen

Broze takken beloven honger en pijn

Meer opoffering belooft regen

Als er goden zijn en wij hun nakomelingen zijn

Er moeten herinneringen zijn, herinneringen

Tragisch einde van ellende…

Als er regen was zonder de tranen die ze nodig hebben

Om deze slavernij te beëindigen, slavernij is ons lot bezegeld

Op de woorden van het orakel wachten we

De dood van de zon waar we op anticiperen

Voor regen en oogst smeken we

Het is de pijn van de kinderen zo pijnlijk waard

Als zwarte vogels zitten ze opgesloten in kooien

Nog steeds geen regen, geen genade, geen loon

Goden beantwoorden geen gebeden

Voor niets moordend, dus toekomstloos

Als er goden zijn en wij hun nakomelingen zijn

Er moeten herinneringen zijn, herinneringen

Tragisch einde van ellende…

Als er regen was zonder de tranen die ze nodig hebben

Om een ​​einde te maken aan deze slavernij, slavernij...

Ons lot is bezegeld!

Steeds meer angst en bloed proeven

Zoals geopende wonden, zo pijnlijk om de laatste kern te snijden...

Als goden dit heiligdom in tenten houden

Waarom is er slavernij, slavernij een tragisch einde van ellende?

Als er regen was zonder het bloed dat ze nodig hebben

Waar is deze herinnering, de herinnering aan ons lot is bezegeld!