Mermaid's Wintertale - Visions Of Atlantis

In nights when the moon shines, she’s full of unrest,

because her heart often cries for some gentle caress

When dawn rises up and she takes the first breath

of the new day, she knows that not much she had left

Anywhere else would be more joy to find,

than here in this place where her memories unwind

Of summer that’s gone such a long time ago,

delusions confessed under cold winter snow

I do believe that my life is not mine

I’m weak and I fear that it will take sometime

To find somewhere to be where my heart can be free

For a moment of light surely waits there for me Beyond the endless hallway to the soul

in the most scaring depth of this nightmare’s black hole

gazing at freedom in white, fragile hands,

she takes a first look at the first time she’ll dance

His divine embrace will enchant this occasion,

his kiss will bring her to her knees if she dares,

to open the gates to her most inner self,

she will get more than ever she dreamt

Without a trace of a sound I will leave

and find love in the arms of the man of my dreams

A sailor, a fisher, a child of the sea

Doesn’t matter, as long he’s gentle to me…

Would anybody ever care for me?

For a girl that lives beneath the sea?

Would anybody ever hold my hand?

For a moment, for a while

In de nachten wanneer de maan schijnt, is ze vol onrust,

omdat haar hart vaak huilt om een ​​zachte streling

Wanneer de dageraad opkomt en zij de eerste ademteug neemt

van de nieuwe dag, ze weet dat ze niet veel meer had

Ergens anders zou meer vreugde zijn om te vinden,

dan hier op deze plek waar haar herinneringen tot rust komen

Van de zomer die zo lang geleden voorbij is,

waanideeën bekend onder koude wintersneeuw

Ik geloof echt dat mijn leven niet van mij is

Ik ben zwak en ik vrees dat het even zal duren

Om ergens te zijn waar mijn hart vrij kan zijn

Voor een moment van licht wacht daar zeker op mij Voorbij de eindeloze gang naar de ziel

in de meest angstaanjagende diepte van het zwarte gat van deze nachtmerrie

starend naar vrijheid in witte, breekbare handen,

ze werpt een eerste blik op de eerste keer dat ze danst

Zijn goddelijke omhelzing zal deze gelegenheid betoveren,

zijn kus zal haar op haar knieën brengen als ze durft,

om de poorten naar haar meest innerlijke zelf te openen,

ze zal meer krijgen dan ze ooit had gedroomd

Zonder een spoor van een geluid zal ik vertrekken

en vind liefde in de armen van de man van mijn dromen

Een zeeman, een visser, een kind van de zee

Maakt niet uit, als hij maar lief voor me is...

Zou iemand ooit om me geven?

Voor een meisje dat onder de zee leeft?

Zou iemand ooit mijn hand vasthouden?

Voor even, voor even