Odotus - Viikate

Alle tammen harmaan, luokse vanhan ja viisaan

Tyhjän taivaankannen alta toiveet suuret kannan

Itsekseni istun, yskiskelen yksin

Kohta kolmen tunnin, vaan jospa vielä vartin vuotan

Siiven tyngät, siivet kuitenkin

Mustan mielen pyyhkii, puhkuu pois palkein

Toivo siipinensä, luottamus sulin valkein

Kohta kolmen tunnin, neljäskin jo niiaa

Vuotan vielä vartin, vartin verran viileää iltaa

Ruskoa värittää taivaankansi tyhjyyttään

Kasvoille elottomille

Äkkilähdön lailla, kuin vain varkain

Kertoo riimi rungon, kuoreen kaivettu kirjain

Koko kylmän illan, kohta kolmen tunnin

Vierelläni on hiljaa kivessä nimi, jonka tunnen

Onder het eiken grijs, naar het oude en wijze

Bedek de hoop op een geweldige positie onder de lege lucht

Ik zit zelf, alleen te hoesten

Ongeveer drie uur, maar al is het maar een kwart van een jaar

Vleugelstronken, vleugels echter

De zwarte geest veegt weg, spreekt zich uit in bars

Hoop met zijn vleugels, vertrouwen Sulin wit

Ongeveer drie uur, zelfs de vierde

Ik vloei nog steeds een kwart, een kwart koele avond

Rusko wordt gekleurd door de leegte van de lucht

Voor het gezicht van de levenlozen

Als een plotseling vertrek, als gewoon stelen

Vertelt het rijm van het lichaam, een brief gegraven in de schaal

De hele koude avond, ongeveer drie uur

Naast me staat de naam die ik stilletjes in de rots ken