Просто Вера - Верка Сердючка

Просто Вера, просто Вера,

Я від природы Венера.

И не берёт меня ни свинка, ни холера

Бо від природы просто Вера я я

Но только лишь покажусь у вагоне я,

Вся — порыв и изысканный вкус.

Бьются все мужики у агонии,

Да, от прилива нахлынувших чувств.

Ой я на это усё — ноль внимания,

Вы не щурьте азартный свой взгляд.

Мне плацкартное ваше внимание,

Ничего, извиняюсь, не даст

Припев:

Выпали, козырные мне карты,

Узнают меня, звезду, в любой толпе.

Значит я из солнечной плацкарты

Окажусь как минимум в купе.

Значит я из солнечной плацкарты

Окажусь как минимум, окажусь как минимум,

Окажусь как минимум в купе.

А когда проходя тёмным тамбуром.

Относя бригадирше обед, Асе Карповне.

Мужики все сбиваются табором,

И кричат комплименты мне вслед.

Ой я на это усё — ноль внимания,

На виду, не иголка в стогу.

Не такая я уж и железная,

Как дорога, которой служу

Припев

Я суровая дочь поколения,

И проблем у меня целый воз.

Но за принцем, как Анна Каренина,

Под любой упаду паровоз.

Припев:

Выпали, козырные мне карты,

Узнают меня, звезду, в любой толпе.

Значит я из солнечной плацкарты

Окажусь как минимум в купе.

Значит я из солнечной плацкарты

Окажусь как минимум, окажусь как минимум,

Окажусь как минимум в СВ!

Gewoon geloof, gewoon geloof

Ik zie de natuur Venus.

En noch de bof noch de cholera pakt me

Bo uitzicht op de natuur is simpel Vera ik ben

Maar zodra ik mezelf bij het rijtuig laat zien,

Alles is haastig en voortreffelijk van smaak.

Alle mannen vechten in doodsangst,

Ja, van een golf van stijgende gevoelens.

Oh, ik heb hier nul aandacht voor,

Je knijpt niet met je gokblik.

Ik heb je aandacht gereserveerd,

Niets, het spijt me, zal niet geven

Refrein:

Ze vielen uit, troefkaarten voor mij,

Ze herkennen mij, een ster, in elke menigte.

Dus ik ben van de op zonne-energie gereserveerde stoel

Ik zit in ieder geval in een coupé.

Dus ik ben van de op zonne-energie gereserveerde stoel

Ik zal het zijn, ik zal het tenminste zijn

Ik zit in ieder geval in een coupé.

En bij het passeren van een donkere vestibule.

Met lunch naar de brigadegeneraal, Asya Karpovna.

De mannen kruipen allemaal bij elkaar,

En ze schreeuwen me complimenten na.

Oh, ik heb hier nul aandacht voor,

In zicht, geen naald in een hooiberg.

Ik ben niet zo ijzer,

Zoals de weg die ik dien

Refrein

Ik ben de harde dochter van een generatie,

En ik heb een hele lading problemen.

Maar achter de prins, zoals Anna Karenina,

Onder elke val locomotief.

Refrein:

Ze vielen uit, troefkaarten voor mij,

Ze herkennen mij, een ster, in elke menigte.

Dus ik ben van de op zonne-energie gereserveerde stoel

Ik zit in ieder geval in een coupé.

Dus ik ben van de op zonne-energie gereserveerde stoel

Ik zal het zijn, ik zal het tenminste zijn

Ik zal in ieder geval in SW zijn!