Lost in the Stars - Venerea

Walked by a patch of water in which I saw the sun

It made me think of you, and how far you’d really gone

Then I heard the sound of wings, of a bird that didn’t sing

He held his breath for you, that’s something that I can’t do

That bird didn’t know a sad song and when I whistled one he flew along

I guess what scared him was the sound, he left two feathers on the ground

I left them i the earth, guess all beauty turns to dirt, but

I will wait for you till the stars fall down into my backyard

I will wait for you, as the sun burns down upon my back

I’m lost in the stars

Love is a battlefield, love is murder

Pacifism is suicide, what can I do but hurt her?

The stars aren’t falling and neither are you and I

The stars are calling, but we’re not calling anymore

Let’s start another war

Once we were free to ram these lands and cut right through the fog

Now that they’re gone & we’re older, we stalk these streets like lost dogs

Liep langs een stukje water waarin ik de zon zag

Het deed me aan je denken, en hoe ver je echt was gegaan

Toen hoorde ik het geluid van vleugels, van een vogel die niet zong

Hij hield zijn adem in voor jou, dat kan ik niet doen

Die vogel kende geen droevig lied en toen ik er een fluit, vloog hij mee

Ik denk dat hij bang was voor het geluid, hij liet twee veren op de grond achter

Ik heb ze achtergelaten op de aarde, denk dat alle schoonheid in vuil verandert, maar

Ik zal op je wachten tot de sterren naar beneden vallen in mijn achtertuin

Ik zal op je wachten, terwijl de zon op mijn rug brandt

Ik ben verdwaald in de sterren

Liefde is een slagveld, liefde is moord

Pacifisme is zelfmoord, wat kan ik anders doen dan haar pijn doen?

De sterren vallen niet en jij en ik ook niet

De sterren roepen, maar wij bellen niet meer

Laten we een nieuwe oorlog beginnen

Toen we eenmaal vrij waren om deze landen te rammen en dwars door de mist te snijden

Nu ze weg zijn en we ouder zijn, besluipen we deze straten als verdwaalde honden