Племя - Вася Дэф

Куплет 1:

От Дона до Днепра лежат мои предки в степях.

Я вижу курганы во снах, в которых покоится прах.

В моих глазах ели пробиты стрелой,

Месяц загорелся ярко серебряной серьгой.

Православный воин, степь зовет.

Конник вороной прет, сквозь ковыль несет.

Стоничники несут дозор, сокол ввысь.

Ангел говорит: «Я с тобой, держись».

Дикая пуля, необузданная воля,

В то время Эрдоган получил письмо бы и понял.

Сары Азман от травы до воды,

Генетическая память отражается в крови.

В острой сабле шлях в степи.

Притерпи и победи, атаман, терпи.

Лазуревый цветок в волосах моей жены.

Собирались в круг, думали, куда идти.

Припев: х2

Сине-желто-алый над станицей.

И уже не важно… или столица

Очертания предков в глазах детей.

Племя Ермака — гордое племя степей.

Куплет 2:

Народы исчезли, остались предания.

Дикое поле не такое лихое, как ранее.

Но я напоминаю ляхам и басурманам,

Никогда не кланялись не пошам, ни панам.

Если вы подумали, что казаки ушли,

Но мы чтим традиции, храним внутри семьи,

Идем своим шляхом, своей дорогой.

Ойся ты, ойся, лучше нас не трогай.

Несем свои кресты на казачьих шеях,

Чтим законы божьи, живем как умеем.

Русь многострадальная, православный Дон,

Золотые купола, колокольный звон.

Васильковый цвет, богородицы покров.

Красные пришли, наломали дров.

Кровь басурман на клинках дедов.

Давай, за Казань, за Сибирь, за Азов.

Припев: х2

Vers 1:

Van de Don tot de Dnjepr liggen mijn voorouders in de steppen.

Ik zie heuvels in dromen, waarin de as rust.

In mijn ogen werden de dennenbomen doorboord door een pijl,

De maan lichtte helder op met een zilveren oorbel.

Orthodoxe krijger, roept de steppe.

De ruiter is een zwarte razende, draagt ​​door het pluimgras.

De dorpelingen patrouilleren, de valk is op.

De engel zegt: "Ik ben bij je, wacht even."

Wilde kogel, wilde wil

Op dat moment ontving Erdogan een brief en zou hij het begrepen hebben.

Sarah Azman van gras tot water,

Genetisch geheugen wordt weerspiegeld in het bloed.

Op een scherpe sabelmanier in de steppe.

Wees geduldig en win, ataman, wees geduldig.

Een azuurblauwe bloem in het haar van mijn vrouw.

Ze verzamelden zich in een kring en dachten na over waar ze heen moesten.

Koor: x2

Blauw-geel-scharlaken boven het dorp.

En het maakt niet meer uit... of de hoofdstad

De contouren van voorouders in de ogen van kinderen.

De stam van Yermak is een trotse stam van de steppen.

vers 2:

Volkeren zijn verdwenen, legendes blijven.

Het wilde veld is niet zo onstuimig als vroeger.

Maar ik herinner de Polen en de ongelovigen eraan,

Ze bogen nooit voor de chique of de heren.

Als je dacht dat de Kozakken vertrokken waren,

Maar we eren tradities, houden ze binnen de familie,

We gaan onze weg, onze weg.

Oh, jij, oh, je kunt ons beter niet aanraken.

We dragen onze kruisen op de Kozakkenhalzen,

We eren de wetten van God, we leven zoals we kunnen.

Het lankmoedige Rusland, de orthodoxe Don,

Gouden koepels, bel rinkelen.

Korenbloemblauw, het deksel van de Maagd.

De Reds kwamen en braken brandhout.

Het bloed van de ongelovigen zit op de bladen van grootvaders.

Kom op, voor Kazan, voor Siberië, voor Azov.

Koor: x2