Батя, доставай баян - Вася Дэф

Хочу податься в хутор, где могилы предков.

Там ива над рекою плачет, опустивши ветки.

И горлицей воркует родная лесостепь.

Прадед вел коней, поднимая плеть.

Я помню с батей приезжали, он еще был жив.

На войне семь лет, потом уборка нив.

Его отец — Георгия имел за реку сан.

Рубали в остриях, слава богу, выжил сам.

Народный комиссар в хате ходит по пятам.

Приказал убрать иконы — вылетел к чертям.

Авторитет деда, комбайн Россельмаша,

Тогда еще хохлы были такие наши.

Сейчас все иначе, супостаты.

Древние казачьи земли продают НАТО.

По воскресеньям в батей ходим в храм.

На даче вечереет, поднимаем по сто грамм.

Припев:

Батя, доставай баян, душа поет.

Давай за эти нивы и казачий род,

За сложную судьбу и непростую жизнь.

Давай, отец, давай держись.

На этом хуторке отец разводил голубей,

Считал на небе звезды в глубине ночей.

И бабушка из храма со счастливыми глазами.

Когда престольный праздник, свечи под образами.

Работали в полях на распутье дней,

Со многих воин не дождались сыновей.

Сад расцветает, поет соловей,

Убрали хлеб, растили правильных детей.

Я падаю с кургана вниз, запах травы,

И соколом лечу по бескрайней степи.

Хочу, что бы мой сын помнил, что он Казак

И не менял волю на денежный шлак.

Чтобы помнил предков, старался им подстать.

Не нужно ползать, если ты рожден летать.

Они ведь сделали для нас больше, чем могли,

Они молятся на нас, где-то вне земли.

Припев:

Батя, доставай баян, душа поет.

Давай за эти нивы и казачий род,

За сложную судьбу и непростую жизнь.

Давай, отец, давай держись.

Ik wil naar de boerderij waar de graven van mijn voorouders zijn.

Daar huilt een wilg over de rivier en laat zijn takken zakken.

En de inheemse bossteppe koert als een duif.

Overgrootvader leidde de paarden en hief de zweep op.

Ik herinner me mijn vader en ik kwam, hij leefde nog.

Zeven jaar in de oorlog, daarna de velden oogsten.

Zijn vader, George, had een waardigheid aan de overkant van de rivier.

Ze hakten in de punten, godzijdank heeft hij het zelf overleefd.

De Volkscommissaris loopt mee in de hut.

Hij beval de pictogrammen te verwijderen - vloog naar de hel.

Grootvaders autoriteit, Rosselmash combineren,

Toen waren zelfs toppen zoals de onze.

Nu is alles anders, tegenstanders.

Oude Kozakkenlanden worden verkocht aan de NAVO.

Op zondag gaan we in Batey naar de tempel.

Het wordt donker op de datsja, we halen honderd gram op.

Refrein:

Pa, pak de knopaccordeon, de ziel zingt.

Kom op voor deze velden en de familie Kozakken,

Voor een moeilijk lot en een moeilijk leven.

Kom op vader, kom op, wacht even.

Op deze boerderij kweekte mijn vader duiven,

Ik telde de sterren aan de hemel in de diepten van de nachten.

En een oma van de tempel met blije ogen.

Wanneer de patronale feest, kaarsen onder de afbeeldingen.

Werkte op het land op het kruispunt van dagen,

Veel krijgers wachtten niet op zonen.

De tuin bloeit, de nachtegaal zingt,

Ze haalden het brood weg, brachten de juiste kinderen groot.

Ik val van de heuvel, de geur van gras,

En ik vlieg als een valk over de eindeloze steppe.

Ik wil dat mijn zoon onthoudt dat hij een Kozak is

En hij veranderde zijn wil niet voor geldslak.

Om zijn voorouders te herinneren, probeerde hij ze te evenaren.

Je hoeft niet te kruipen als je geboren bent om te vliegen.

Ze deden meer voor ons dan ze konden,

Ze bidden voor ons, ergens buiten de aarde.

Refrein:

Pa, pak de knopaccordeon, de ziel zingt.

Kom op voor deze velden en de familie Kozakken,

Voor een moeilijk lot en een moeilijk leven.

Kom op vader, kom op, wacht even.