Сормовская лирическая - Белый день

На Волге широкой, на стрелке далекой

Гудками кого-то зовет пароход.

Под городом Горьким, где ясные зорьки,

В рабочем поселке подруга живет.

В рубашке нарядной к своей ненаглядной

Пришел объясниться хороший дружок:

Вчера говорила — навек полюбила,

А нынче не вышла в назначенный срок.

Свиданье забыто, над книгой раскрытой

Склонилась подруга в окне золотом.

До утренней смены, до первой сирены

Шуршат осторожно шаги под окном.

Ой, летние ночи, буксиров гудочки…

Волнуется парень и хочет уйти.

Но девушки краше, чем в Сормове нашем,

Ему никогда и нигде не найти.

А утром у входа родного завода

Влюбленному девушка встретится вновь

И скажет: «Не мало я книжек читала,

Но нет еще книжки про нашу любовь».

На Волге широкой, на стрелке далекой

Гудками кого-то зовет пароход.

Под городом Горьким, где ясные зорьки,

В рабочем поселке подруга живет.

Op de brede Wolga, op de verre pijl

Het schip roept met zijn horens.

Onder de stad Gorki, waar het helder wordt,

Een vriend woont in een werkend dorp.

In een nette blouse voor haar geliefde

Een goede vriend kwam uitleggen:

Gisteren zei ik - voor altijd geliefd,

En nu kwam het er niet uit op de afgesproken tijd.

De datum is vergeten, boven een open boek

Een vriend leunde tegen het gouden raam.

Tot de ochtendploeg, tot de eerste sirene

Stappen ritselen zachtjes onder het raam.

Oh, zomernachten, sleepboten fluiten...

De man maakt zich zorgen en wil weg.

Maar de meisjes zijn mooier dan in onze Sormov,

Hij zal nooit ergens gevonden worden.

En 's morgens bij de ingang van de inheemse plant

Een verliefd meisje zal elkaar weer ontmoeten

En hij zal zeggen: “Ik heb nogal wat boeken gelezen,

Maar er is nog steeds geen boek over onze liefde.”

Op de brede Wolga, op de verre pijl

Het schip roept met zijn horens.

Onder de stad Gorki, waar het helder wordt,

Een vriend woont in een werkend dorp.