В ладони ладонь - HORUS

Проверяй меня перронами и съемными квартирами,

Безденежьем, упадком сил, попыткой эпатировать,

А Я пытаюсь экспортировать злобу в сатиру,

Инициативу подхватив, хочешь эксплуатировать,

Того, кто стал для тебя экс.

В твоей френдзоне вечно,

Что не день, так новый мальчик в кепочке венком увенчанный.

Очередной тебе мурчит на ухо, че-то лечит, весь на Burberry,

Но все равно какой-то одноклетчатый.

И это вряд ли треп за бренды с альбиона родом,

Тусклое кольцо на безымянном, как у Фродо,

Рокот грома слушать в комнате пустой, поверь, получше рока.

Верить дурам, что тебе добавят по наросту к рогу.

Тут короста между ребер гробит, Мой космос — здорова!

Мы поржем с любовных треугольников, что стали ромбами,

Не заметив кто-то кол игольный это сердце робко,

Снова хочет взять контроль над тем, что в черепной коробке.

Припев:

Какими разойтись тропами, не важно,

Они сведут нас с тобой, пойми.

Жизнь — то ли рулетка, то ли лото, скажи,

Важен ли тебе сектор, в ладони ладонь…

Это радикальная любовь, радикальней некуда,

Тут нету лиц, в сердце столицы мы серые некто,

Нервно и пасивно, мы мерзнем вновь, как в Новосибе негры,

Вновь без сил и немо моросит дождиком сивым небо.

Красива небыль на страницах на книг,

Реальность тащит за руки

В хрущевки к пресмыкающимся зомбо-ящикам,

В нас целятся взгляды немигающие,

Как у ящеров, из недр темных нор смердящих.

Вэлком в настоящее, такое грязно-серое,

Во всей красе и так вот, я опять вернусь к твоей двери.

Как Одиссей в Итаку.

Если нет, то эпитафию спаяй из всех метафор,

Ну, а эта песня пусть послужит в роли кинотафа мне.

И тут базара нет, я нем и глух к малоимущим,

Ведь до райской кущи путь, вопрос меня мало*бущий,

Мне бы лишь твоя рука в моей руке — пустяк ведь сущий,

Ведь важней всего эти два сердца гулко в ребра бьющие.

Check me met perrons en gehuurde appartementen,

Gebrek aan geld, verlies van kracht, een poging om te choqueren,

En ik probeer boosheid te exporteren naar satire,

Als je het initiatief hebt opgepikt, wil je exploiteren,

Degene die ex voor jou is geworden.

Voor altijd in je friendzone

Wat is geen dag, dus een nieuwe jongen met een pet bekroond met een krans.

Een ander spint in je oor, geneest iets, allemaal op Burberry,

Maar nog steeds een soort eencellig.

En dit is nauwelijks een praatje over merken van Albion,

Een doffe ring op de naamloze, zoals die van Frodo,

Luister naar het gerommel van de donder in een lege kamer, geloof me, het is beter dan steen.

Geloof dwazen dat ze een groei aan je hoorn zullen toevoegen.

Hier ruïneert de korst tussen de ribben, Mijn ruimte is gezond!

We zullen eten van liefdesdriehoeken die ruiten zijn geworden,

Zonder iemands naaldpin op te merken, is dit hart verlegen,

Wil weer controle krijgen over wat er in de schedel zit.

Refrein:

Welke paden afwijken, het maakt niet uit,

Ze zullen jou en mij samenbrengen, begrijp dat.

Het leven is ofwel roulette of lotto, vertel eens

Is de sector belangrijk voor je, in de palm van je hand ...

Het is een radicale liefde, nergens radicaler

Er zijn hier geen gezichten, in het hart van de hoofdstad zijn we een paar grijze,

Nerveus en passief bevriezen we weer, als zwarten in Novosibirsk,

Opnieuw, krachteloos en stom, de grijze lucht motregen met regen.

Mooie fictie op de pagina's van boeken,

De realiteit sleept aan de hand

In Chroesjtsjov naar enge zombieboxen,

Niet knipperende blikken zijn op ons gericht,

Als hagedissen, stinkend uit de diepten van donkere holen.

Welkom bij het echte, zo vuile grijs

In al zijn glorie en zo, zal ik weer naar je deur terugkeren.

Zoals Odysseus naar Ithaca.

Zo niet, soldeer dan het grafschrift van alle metaforen,

Laat dit nummer voor mij als een cinematograaf dienen.

En er is hier geen markt, ik ben stom en doof voor de armen,

Per slot van rekening is de weg naar de hemel een kleine vraag voor mij,

Ik zou alleen je hand in mijn hand hebben - het is tenslotte een kleinigheid,

Het belangrijkste is tenslotte dat deze twee harten luid in de ribben kloppen.