Проехали - Умка и Броневик

Он сказал "проехали" и махнул рукой

Света нет и воли нет, есть зато покой

Где-то за большой рекой, говорят, такой покой

Не махнуть там и ресницей, а не то чтобы рукой

Торговать и воровать, бомжевать и воевать

Только б не на вечной койке век бескрайний вековать

Ненавижу тот матрас, на котором в первый раз

Я узнаю, что такое не дышать и не вставать

Приходил к нам Дед Мороз, ордена вручал

На поставленный вопрос он не отвечал

Обязательно ли там каждого встречал

Бесконечный, безначальный, окончательный причал

Говорят, что это блажь , что когда концы отдашь

Сразу привыкаешь быть без тела и лица

Что еще ты мне задашь, шаловливый карандаш

Летаешь и летаешь без начала и конца

Говорят, еще пройдут долгие года

Прежде чем тебя возьмут в эти города

Здесь полно часов, минут, сон, еда, езда

Не пиши ты эти песни, не заглядывай туда

Зубы рвать и когти рвать, в небо синее плевать

Только б не на вечной койке век бескрайний вековать

Ненавижу тот матрас, на котором в первый раз

Я узнаю, что такое не дышать и не вставать

Он сказал "проехали" и махнул рукой

На зеленый коридор, на прием-покой

Пролетая над рекой, над зачеркнутой строкой

Над залеченной кукушкой, над своею головой

Hij zei "laten we gaan" en zwaaide met zijn hand

Er is geen licht en geen wil, maar er is vrede

Ergens voorbij de grote rivier, zeggen ze, zo'n vrede

Niet zwaaien daar en een wimper, en niet dat met een hand

Handel en steel, dakloos en vecht

Al was het maar niet op een eeuwig bed, een eindeloze leeftijd om te verouderen

Ik haat die matras waarop voor de eerste keer

Ik leer hoe het is om niet te ademen en niet op te staan

Sinterklaas kwam naar ons toe, overhandigde bestellingen

Hij heeft de vraag niet beantwoord

Is het nodig om iedereen daar te ontmoeten?

Eindeloos, beginloos, laatste ligplaats

Ze zeggen dat het een bevlieging is dat wanneer je de einden opgeeft

Je raakt er meteen aan gewend om zonder lichaam en gezicht te zijn

Wat kun je me nog meer vragen, ondeugend potlood

Vlieg en vlieg zonder begin of einde

Ze zeggen dat het jaren gaat duren

Voordat ze je naar deze steden brengen

Het zit vol met uren, minuten, slaap, eten, rijden

Schrijf deze liedjes niet, kijk daar niet

Tanden scheuren en klauwen scheuren, spugen in de blauwe lucht

Al was het maar niet op een eeuwig bed, een eindeloze leeftijd om te verouderen

Ik haat die matras waarop voor de eerste keer

Ik leer hoe het is om niet te ademen en niet op te staan

Hij zei "laten we gaan" en zwaaide met zijn hand

Naar de groene gang, naar de receptie-rest

Vliegen over de rivier, over de doorgestreepte lijn

Over de genezen koekoek, over je hoofd