Canzoni solitarie - Umberto Tozzi

Lavoro troppo fino a non poterne più

Scappo da tutti e qualche volta anche da me

Sempre la testa fra le nuvole lassù

E nel mio cuore c'è una donna che non c'è

Gli altri mi sembrano tutti robots che vanno a pile

Su quei motori che mangiano un po' di questo cielo

Chissà per quanto potrò sognare a vela

Dentro i rumori di questa città son prigioniero

Di tanti amori rimasti a metà sul diario

Forse da grande farò il solitario

Un po' di colpa ce l’hai anche tu perduto amore

Quando scegliesti una stella nel blu da ricordare

Ora la guardo e non so dimenticare

La caramella che il tempo disfà ha due sapori

Quello frizzante alla vita che va per nuovi amori

E quello al sogno per chi è sognatore

Non si sente ma è nell’aria e la notte si profuma

Di presente e di memoria che soltanto all’alba sfuma

È l’illusione ed altre storie

Una strana razza di canzoni solitarie

Sono canzoni che servono più da sottofondo

Puoi ascoltarle nel vento del sud che sta arrivando

O te le scrivi da te andando andando

Sono canzoni del cuore per cui non c'è mercato

Pubblicizzarle davvero non puoi come un gelato

Restano dentro di te dimenticate

Non si sente ma è nell’aria

Ik werk te veel totdat ik het niet meer aankan

Ik ren weg van iedereen en soms zelfs van mij

Altijd het hoofd in de wolken daarboven

En in mijn hart is er een vrouw die er niet is

De anderen lijken mij allemaal robots die op batterijen werken

Op die motoren die een beetje van deze lucht opeten

Wie weet hoe lang ik nog van zeilen kan dromen

Binnen de geluiden van deze stad ben ik een gevangene

Van zoveel liefdes die halverwege in het dagboek zijn achtergelaten

Misschien zal ik een eenling zijn als ik groot ben

Ook jij hebt een beetje schuldgevoel, je bent de liefde kwijt

Wanneer je een ster in het blauw koos om te onthouden

Nu ik ernaar kijk en ik weet niet hoe ik het moet vergeten

Het snoepje dat de tijd ongedaan maakt heeft twee smaken

De sprankelende tot leven dat geldt voor nieuwe liefdes

En degene om te dromen voor degenen die dromers zijn

Je kunt het niet horen, maar het hangt in de lucht en de nacht is geparfumeerd

Van heden en herinnering die alleen bij het ochtendgloren vervaagt

Het is de illusie en andere verhalen

Een vreemd soort eenzame liedjes

Dit zijn nummers die meer als achtergrond dienen

Je kunt ze horen in de zuidenwind die eraan komt

Of je schrijft ze zelf gaan gaan

Het zijn liederen van het hart waarvoor geen markt is

Je kunt ze echt niet adverteren als ijs

Ze blijven in je vergeten

Je kunt het niet horen, maar het hangt in de lucht