The Destroyers Of All - Ulcerate

They fall from spoiled skies

Strangled of grace

And know only to mask their vile faces

They know not the figure staring back at them;

Not their beginning nor end

They surrender in blissful fate

The undying pariah

To which the cowards shun and beg remission

Cold-blooded and callous

It does not grieve

It will never grieve

So detached, the destroyers

Wide eyed in rapture and unfulfilled

In ignorance they remain

Until their ruin

Bring me the comfort of cold inertia

Bring me the graves, poised for our leaden demise

Our extinction, seeded in blind avarice

Come dawn, no light will be thrown on them

This vermin, these ingrates

Us of the earth

The destroyers of all

Ze vallen uit de verwende lucht

Gewurgd door genade

En weten alleen hun gemene gezichten te maskeren

Ze kennen de figuur niet die naar hen staart;

Niet hun begin of einde

Ze geven zich over in een zalig lot

De onsterfelijke paria

Waarop de lafaards mijden en om vergiffenis smeken

Koudbloedig en ongevoelig

Het treurt niet

Het zal nooit treuren

Zo onthecht, de vernietigers

Met grote ogen in vervoering en onvervuld

In onwetendheid blijven ze

Tot hun ondergang

Breng me het comfort van koude traagheid

Breng me de graven, klaar voor onze loden ondergang

Ons uitsterven, gezaaid in blinde hebzucht

Kom dageraad, er zal geen licht op hen worden gegooid

Dit ongedierte, deze ondankbaren

Wij van de aarde

De vernietigers van alles