Shrines of Paralysis - Ulcerate

Kneel before craven decrees

Admonished from on high

Chained to a perception of flawless mortals

Within shrines of closed minds

The affliciton of man

There are none immune

Cling to destructive ideals

To figments of rapture

Until the final moment

None will concede

Straying from the passages which we have carved ourselves

With indignation glaring from reflections

All that remains from the burdens of flowing blood

Are expanses of dust

Effigies of false purpose

Corroding

The final hours are not for remorse

But for contempt

With ascendancy weighing down

Plead to the shrines

Release us

We must tie the ends of unknown

Withdraw into the pale

In this scantuary of death

Revere the inertia

Resisting breath

Turn away all prayers

The collapse is owed to stagnation

Shrines of aparalysis

Kniel voor laffe decreten

Van bovenaf vermaand

Geketend aan een perceptie van onberispelijke stervelingen

In heiligdommen van gesloten geesten

De aandoening van de mens

Er zijn geen immuun

Vasthouden aan destructieve idealen

Naar verzinsels van vervoering

Tot het laatste moment

Niemand zal toegeven

Afdwalen van de passages die we zelf hebben uitgehouwen

Met verontwaardiging schitterend door reflecties

Alles wat overblijft van de lasten van stromend bloed

Zijn uitgestrekte stof

Beeltenissen met een vals doel

aantasten

De laatste uren zijn niet voor spijt

Maar voor minachting

Met overwicht verzwarend

Pleit naar de heiligdommen

Laat ons vrij

We moeten de uiteinden van onbekend binden

Terugtrekken in de bleke

In deze schrale van de dood

Vereer de traagheid

Weerstand bieden aan de adem

Draai alle gebeden weg

De ineenstorting is te wijten aan stagnatie

Heiligdommen van verlamming