Trapped In Husk Of A White Crow - Twilight Ophera

So falleth the chalice of dawn

Thralls of flame hellborn

Vultures of myriad crowns

Claimed her as their own

Higher and higher she rose

Clouds of blessed to breach

Seventh heaven to reach

If faith could last one breeze

No blame did reach her opaque shade

Nefalim to machinate what pride and hate dare to unleash

Thou curious the spirit was still bereaved

For what lust mould as silver wings

Diadem cursed as hex ravening, nemesis to purge

…Fly away

Carnal shades caught winds, steel to cleave what dawn brings

Bezonian fire in her eyes, ascending towards empyrean skies

Wounded skies, libertine, on feathers this blood shall crust

Fear of lies to mesmerize, she soars with wings of rust

Dus valt de kelk van de dageraad

Thralls of flame hellborn

Gieren van talloze kronen

Ze claimden haar als hun eigendom

Hoger en hoger steeg ze

Wolken van gezegend om te schenden

Zevende hemel om te bereiken

Als het geloof één zuchtje zou kunnen duren

Geen schuld bereikte haar ondoorzichtige schaduw

Nefalim om te machinaal wat trots en haat durven te ontketenen

Jij nieuwsgierig, de geest was nog steeds beroofd

Voor welke lust schimmel als zilveren vleugels?

Diadeem vervloekt als hex ravening, aartsvijand om te zuiveren

…Vlieg weg

Vleselijke tinten vingen wind, staal om te splijten wat de dageraad brengt

Bezoniaans vuur in haar ogen, opstijgend naar de hemelse hemel

Gewonde luchten, libertijn, op veren zal dit bloed korsten

Angst voor leugens om te betoveren, ze zweeft met vleugels van roest