Chaos and the Conquest - Twilight Ophera

The black triumph of fallen angels rise,

Waiting for the arrival of the darkest Queen

To be one once again… To return the world to chaos

She is the guardian of time, the ruler of your mind

Her crown is our fire and Her sword is thy sorrow

Centuries it last, battles between darkness and light

Thousands of angels fell by spears

And heaven watered by their tears

Then came silence and the Queen arrived

Frost covered the land and the interlude ends

Tide of Darkness begins by Her victory

And as autumnal night falls,

For their forgotten souls and their blood turns

To crystallized diamonds to the fields

Of forgotten battles,

Dead angels cry their useless sacrifices

In dark halls of pain and agony

And heaven slowly turns to black

And never again to dawn

In the tide of victorious Queen

The dark angel close my soul,

She’s the one, conqueror of time

Breathing the eternity in darkness,

Of endless circle of time

Dropped from the zenith like a fallen star

And like a winter breeze,

With early frost from darkness she descends

Moonlight rambled seconds on Her face,

Yet time wasn’t stopped

I enchanted by Her beauty

Over whispering forests and through the shadows,

Mist veils Her in the dusk

She carries me through the gates

And now, upon the lightning sky,

We gathered our souls to be as one

Like thousands of years passed

And like one after one

Kingdoms have risen and set,

In endless circle of time

Gathering of two guardians of time

And upon the lightning sky,

Whispers thou who stay in eternal darkness

De zwarte triomf van gevallen engelen stijgt op,

Wachten op de komst van de donkerste koningin

Om weer één te zijn... Om de wereld terug te brengen in chaos

Ze is de bewaker van de tijd, de heerser van je geest

Haar kroon is ons vuur en Haar zwaard is uw verdriet

Eeuwen duren, gevechten tussen duisternis en licht

Duizenden engelen vielen aan de speren

En de hemel bevloeid door hun tranen

Toen kwam de stilte en de koningin arriveerde

Vorst bedekte het land en het intermezzo eindigt

Tide of Darkness begint met Haar overwinning

En als de herfstnacht valt,

Voor hun vergeten zielen en hun bloed draait

Om diamanten naar de velden te laten kristalliseren

Van vergeten veldslagen,

Dode engelen huilen hun nutteloze offers

In donkere zalen van pijn en doodsangst

En de hemel wordt langzaam zwart

En nooit meer tot zonsopgang

In het tij van de zegevierende koningin

De donkere engel sluit mijn ziel,

Zij is degene, overwinnaar van de tijd

Adem de eeuwigheid in de duisternis,

Van eindeloze cirkel van tijd

Van het zenit gevallen als een gevallen ster

En als een winterbries,

Met vroege vorst uit de duisternis daalt ze neer

Maanlicht rammelde seconden op Haar gezicht,

Toch stond de tijd niet stil

Ik ben betoverd door Haar schoonheid

Over fluisterende bossen en door de schaduwen,

Mist sluiert Haar in de schemering

Ze draagt ​​me door de poorten

En nu, op de bliksemende hemel,

We hebben onze zielen verzameld om als één te zijn

Alsof er duizenden jaren zijn verstreken

En zoals één na één

Koninkrijken zijn verrezen en ondergaan,

In een eindeloze cirkel van tijd

Verzameling van twee bewakers van de tijd

En op de bliksem hemel,

Fluistert gij die in de eeuwige duisternis blijft