Leperthrone - Twilight Ophera

Sorely aroused from a nightmarish portent of perishing cruelty

I behold the opaque silhouette on periphery of nebulous light

Shivers dash throughout the strained spine;

kiss of abomination

Monstrous phantasmagoria pursues the capricious equanimity

By twisted shapes dancing onward on the boundaries of eyes

Hatred be that fallacious sight, throw me upon the wings of night

Vagrant glance scours for light, hallway corners disguise them tight

Lecherous lustre of iridescent fire casts shadows upon the immaculate

Yet more ominous is the one whose lurking behind the cloak of night

Foremost lick from most equivalent value in heaven and hell;

reverence

Inquiring and proclaiming for the infinite enchantment by the profanation

Exhausted by its own filthy crave, but still avidly entreat more and more

Shadows entwine ascending moon, united within the flickering flame

The source of ravishment — vigour of flesh

The primordial require — the sin of death

King spiteful fierce me not

I brought for thee this fearful moth

Hallowed be impurities of thy substance

Slayer of heretic soul

Arrive within the pain and let me stand

Amidst thy solemn absent

'til dusk vanished our reflection

In grandeur of rotten trinity

In scenario where vision fails

Unified with shadows that compound

And in limbo of pleasure we lurk

In bitter solitude of horrid lunacy

Zwaar gewekt door een nachtmerrieachtig voorteken van vergaande wreedheid

Ik zie het ondoorzichtige silhouet aan de rand van vaag licht

De rillingen lopen over de gespannen ruggengraat;

kus van gruwel

Monsterlijke fantasmagorie jaagt de grillige gelijkmoedigheid na

Door gedraaide vormen die verder dansen op de randen van de ogen

Haat zij die bedrieglijke aanblik, gooi me op de vleugels van de nacht

Zwervende blik speurt naar licht, hoeken van de gang verhullen ze strak

Wellustige glans van iriserend vuur werpt schaduwen op het onberispelijke

Nog onheilspellender is degene wiens loer achter de mantel van de nacht

Belangrijkste lik van de meeste gelijkwaardige waarde in hemel en hel;

eerbied

Vragen en verkondigen voor de oneindige betovering door de profanatie

Uitgeput door zijn eigen smerige hunkering, maar nog steeds gretig smeken meer en meer

Schaduwen verstrengelen de opkomende maan, verenigd in de flikkerende vlam

De bron van verrukking — kracht van vlees

De oorspronkelijke eis: de zonde van de dood

Koning hatelijk woest me niet

Ik heb deze angstige mot voor je meegebracht

Geheiligd zijn de onzuiverheden van uw substantie

Doder van ketterse ziel

Kom binnen in de pijn en laat me staan

Temidden van uw plechtige afwezigheid

'til de schemering verdween onze reflectie

In grootsheid van de rotte drie-eenheid

In een scenario waarin het zicht faalt

Verenigd met schaduwen die samensmelten

En in het ongewisse van plezier liggen we op de loer

In bittere eenzaamheid van afschuwelijke waanzin