Birth of the Hero - Tvangeste

The spirit of Prussia will burn in hearts

Until the holy flame of Perkuno is burning

In the heart of sacred woods

Invisible for eyes of simple mortals

The thunder announces the birth of the hero

In nightly silence of the sleeping earth

And the lightning’s brightening the baby’s face

And his first cry that breaks the darkness

And fierce wind echoes the baby’s cry

And thrills the sky, anticipating the events

Tears off the leaves from ancient trees

Rejoices the great omen

The new-born mind as blank paper

Clean, empty and light like the calm surface of water

As the grown sprout tears the air apart

Gathers dust of life on the fresh leaves

And with the long root absorbing dirt

From all that are going to rotten near

The sprout is hardening, it doesn’t want to

But it will wither like those near that couldn’t leave

Born to be Defender of Native Land

Born to be rain, giving life

Born to be free as a proud bird

Flying in the sky

Born to be stronger than the sword and the storm

Born to be the river’s flow

Born to be boiling wolf’s blood

To be Flame of Hope

Born to be himself amongst the lost souls

The black hands of storm-clouds are clenching the sun

The wind is bringing anxiety, thrilling the ear

Beyond the dark horizon the seed of war is ripening

Bringing the smell of death

The warrior will fight for his people

For the rivers and forests of grey gods

For the holy flame of Perkuno

The sunlight is fading…

The day is dying away scratching the sky with its last rays

The last quiet day before the war

The last calm before the storm

The ground is trembling already

And Prussia stands still awaiting

De geest van Pruisen zal in harten branden

Totdat de heilige vlam van Perkuno brandt

In het hart van heilige bossen

Onzichtbaar voor ogen van eenvoudige stervelingen

De donder kondigt de geboorte van de held aan

In de nachtelijke stilte van de slapende aarde

En de bliksem verlicht het gezicht van de baby

En zijn eerste kreet die de duisternis breekt

En felle wind weergalmt de kreet van de baby

En windt de lucht op, anticiperend op de gebeurtenissen

Tranen van de bladeren van oude bomen

Verheugt zich over het grote voorteken

De pasgeboren geest als blanco papier

Schoon, leeg en licht als het kalme wateroppervlak

Terwijl de volwassen spruit de lucht verscheurt

Verzamelt stof van het leven op de verse bladeren

En met de lange wortel absorberend vuil

Van alles wat in de buurt gaat rotten

De spruit wordt hard, hij wil niet

Maar het zal verdorren zoals degenen in de buurt die niet weg konden gaan

Geboren om verdediger van het geboorteland te zijn

Geboren om regen te zijn, leven gevend

Geboren om vrij te zijn als een trotse vogel

Vliegen in de lucht

Geboren om sterker te zijn dan het zwaard en de storm

Geboren om de stroom van de rivier te zijn

Geboren om kokend wolvenbloed te zijn

Om een ​​vlam van hoop te zijn

Geboren om zichzelf te zijn tussen de verloren zielen

De zwarte handen van onweerswolken klemmen de zon vast

De wind brengt angst met zich mee, prikkelt het oor

Achter de donkere horizon rijpt het zaad van oorlog

De geur van de dood brengen

De krijger zal vechten voor zijn volk

Voor de rivieren en bossen van grijze goden

Voor de heilige vlam van Perkuno

Het zonlicht vervaagt...

De dag sterft weg en krast de lucht met zijn laatste stralen

De laatste rustige dag voor de oorlog

De laatste stilte voor de storm

De grond trilt al

En Pruisen staat nog steeds te wachten