Eventually Silence - Tuvaband

When there is eventually silence

The suspense is breathing as echoes in the walls

It seems it’s time to break

My footsteps seems to be a red thread of apathy

Been following me ever since

Under the illusion of a body armor

There is marks from everyday

The distance to the madness undresses the mind

Force me to see what my mind

Force me to see what I shut off

And I can’t seem to turn of my mind

And I can’t seem to turn of my mind

And I can’t seem to turn of my mind

When there is eventually silence

The surface gets hit by frequently portions of rage

It seems we’re not familiar

I fear I’ll be wiped out by a big burst of accumulation

When I least expect it

My fear is a lasting drizzle of rage

Eroding what’s left with no turning back

The distance to the madness undresses the mind

Force me to see what my mind

Force me to see what I shut off

And I can’t seem to turn of my mind

And I can’t seem to turn of my mind

There was no sign of an increasing heart rate

So to show my human trait it had to rise eventually

It feels unnecessary now

Now, now when it’s all over

Wanneer er uiteindelijk stilte is

De spanning ademt als een echo in de muren

Het lijkt erop dat het tijd is om te pauzeren

Mijn voetstappen lijken een rode draad van apathie te zijn

Volgt me sinds die tijd

Onder de illusie van een kogelvrij vest

Er zijn tekens van elke dag

De afstand tot de waanzin ontkleedt de geest

Dwing me om te zien wat mijn gedachten zijn

Dwing me om te zien wat ik uitschakel

En ik kan niet van gedachten veranderen

En ik kan niet van gedachten veranderen

En ik kan niet van gedachten veranderen

Wanneer er uiteindelijk stilte is

Het oppervlak wordt vaak geraakt door delen van woede

Het lijkt erop dat we niet bekend zijn

Ik vrees dat ik zal worden weggevaagd door een grote uitbarsting van accumulatie

Wanneer ik het het minst verwacht

Mijn angst is een blijvende motregen van woede

Eroderen wat er nog over is zonder terug te keren

De afstand tot de waanzin ontkleedt de geest

Dwing me om te zien wat mijn gedachten zijn

Dwing me om te zien wat ik uitschakel

En ik kan niet van gedachten veranderen

En ik kan niet van gedachten veranderen

Er waren geen tekenen van een stijgende hartslag

Dus om mijn menselijke eigenschap te laten zien, moest het uiteindelijk stijgen

Het voelt nu overbodig

Nu, als het allemaal voorbij is