Сказка без автора - ТуткактуТ

Мы вновь проспали сигнал подъём,

Уже не важно чья вина,

Царевна плачет у окна.

Есть мысль умыться, почистить всё,

И догонять своих врагов,

Чтоб наломать горючих дров.

Но это сказка без автора.

Она приходит и уходит.

И все довольны, видать пора,

Развесить уши – ура!

По коням, давай, давай.

Мы наконец-то в даль летим,

Простите нас и мы простим,

За все ошибки, за все дела,

Они подшиты и в пыли,

А мы как прежде короли.

Но это сказка без автора.

Она приходит и уходит.

И все довольны, видать пора,

Развесить уши…

В дали клубится, назад нельзя,

Вот и пришлось и довелось,

В ладони кровью плачет гвоздь.

Непобежденных, нет никого,

Давайте снова ляжем спать,

Всё завершилось, что с вас взять?

Но это сказка без автора.

Она приходит и уходит.

И все довольны, видать пора,

Развесить уши…

Но это сказка без автора.

We hebben ons opnieuw het wake-signaal verslapen,

Het maakt niet uit wiens schuld het is

De prinses huilt bij het raam.

Er is een idee om alles te wassen, schoon te maken,

En jaag je vijanden achterna

Om brandhout te breken.

Maar dit is een sprookje zonder auteur.

Ze komt en gaat.

En iedereen is blij, het is tijd om te zien

Hang je oren - proost!

Paarden, kom op, kom op.

We vliegen eindelijk ver

Vergeef ons en wij zullen vergeven

Voor alle fouten, voor alle daden,

Ze zijn omzoomd en bedekt met stof,

En we zijn koningen als voorheen.

Maar dit is een sprookje zonder auteur.

Ze komt en gaat.

En iedereen is blij, het is tijd om te zien

Hang je oren...

Het wervelt in de verte, je kunt niet terug,

Dus het gebeurde en het gebeurde,

Een nagel huilt bloed in de palm van je hand.

Ongeslagen, er is niemand

Laten we weer gaan slapen

Alles is voorbij, wat neem je van je aan?

Maar dit is een sprookje zonder auteur.

Ze komt en gaat.

En iedereen is blij, het is tijd om te zien

Hang je oren...

Maar dit is een sprookje zonder auteur.