Fimbul - Tusmørke

Frozen sun

Far away as the year is young

Lights are low, seems all life has gone

As the shadows grow sharp and long

On the snow

No-one knows when Fimbul finally comes

Oh, how stark

Dazzling, brilliant, glittering sparks

Dancing flakes against blackened bark

Blink three times and once more it’s dark

Nights are slow

No-one knows when Fimbul finally comes

Birches reach, their bodies bleached

Like whale bones drying on a frosty beach

Guarding graves with wordless speech

Lectures no living creatures teach

The dead have seen the end of this world

In the dead

Of a winter heavy as lead

Breath is smoking with each word said

In a halo 'round every head

Voices low

No-one knows when Fimbul finally comes

Birches reach, their bodies bleached

Like whale bones drying on a frosty beach

Guarding graves with wordless speech

Lectures no living creatures teach

The dead have seen the end of this world

Bevroren zon

Ver weg als het jaar jong is

De lichten zijn laag, het lijkt alsof al het leven voorbij is

Naarmate de schaduwen scherp en lang worden

In de sneeuw

Niemand weet wanneer Fimbul eindelijk komt

Oh, hoe sterk

Oogverblindende, briljante, glinsterende vonken

Dansende vlokken tegen zwartgeblakerde bast

Knipper drie keer en nog een keer is het donker

De nachten zijn traag

Niemand weet wanneer Fimbul eindelijk komt

Berken reiken, hun lichamen gebleekt

Zoals walvisbotten die drogen op een ijskoud strand

Graven bewaken met woordeloze spraak

Lezingen die geen levende wezens leren

De doden hebben het einde van deze wereld gezien

In de dood

Van een winter zwaar als lood

Adem rookt bij elk woord dat wordt gezegd

In een halo 'rond elk hoofd'

Stemmen laag

Niemand weet wanneer Fimbul eindelijk komt

Berken reiken, hun lichamen gebleekt

Zoals walvisbotten die drogen op een ijskoud strand

Graven bewaken met woordeloze spraak

Lezingen die geen levende wezens leren

De doden hebben het einde van deze wereld gezien