Tale from Black - Tunng

She washes all the young blood from her hands in the sink

And she knows that the lights will be there for her

Breaks down the bodies to dark subtle ink

And she scrawls on the parchments that hang in the air

She rides a horse over stones in the night

And she closes her eyes and lets go of the reigns

She knows the radios run through the night

And she knows that the lights leave the prettiest stains

She builds a shrine and a typing machine

And she curls up to write down her tales from the black

Prays for a soft breeze and cool gentle rain

And she prays for the bodies that rise slowly back

She knows the dunes where the steel cities grow

And she knows when they jail her they’ll grind down the key

She knows the lights lay the heaviest blows

And she knows that the sand must submit to the sea

She builds a bird out of plywood and gold

For to carry the old souls on up to the sun

Turns on the TV and sits in the cold

And she dreams that sometimes she’s the prettiest one

She knows the thrill of the chase in her veins

And she knows that the sinking’s a trick of the light

Prays for the silence and cool gentle rain

And she prays that the radios run through the night

Ze wast al het jonge bloed van haar handen in de gootsteen

En ze weet dat de lichten er voor haar zullen zijn

Breekt de lichamen af ​​tot donkere, subtiele inkt

En ze krabbelt op de perkamenten die in de lucht hangen

Ze rijdt 's nachts met een paard over stenen

En ze sluit haar ogen en laat de heerschappij los

Ze weet dat de radio's 's nachts draaien

En ze weet dat de lichten de mooiste vlekken achterlaten

Ze bouwt een heiligdom en een typemachine

En ze krult zich op om haar verhalen vanuit het zwart op te schrijven

Bidt voor een zacht briesje en koele, zachte regen

En ze bidt voor de lichamen die langzaam weer oprijzen

Ze kent de duinen waar de stalen steden groeien

En ze weet dat wanneer ze haar gevangen zetten, ze de sleutel zullen vermalen

Ze weet dat de lichten de zwaarste klappen uitdelen

En ze weet dat het zand zich moet onderwerpen aan de zee

Ze bouwt een vogel van multiplex en goud

Om de oude zielen tot aan de zon te dragen

Zet de tv aan en zit in de kou

En ze droomt dat ze soms de mooiste is

Ze kent de spanning van de jacht in haar aderen

En ze weet dat het zinken een truc van het licht is

Bidt voor de stilte en koele zachte regen

En ze bidt dat de radio de hele nacht doorgaat