Les armes aux yeux - Trust

J’avais l’air inutile dans mes habits civils

Le temps passe aux geôles le suicide qui vous frôle

L’oeil qui vous méprise, vous scrute vous défie

Egaré dans la vague m’accrochant à la vie

Seul dans le noir, tonnes de pierres coeur à part

Je suis pourri de l’intérieur, porte blindée sur la peur

L’odeur de ma couche, la perfection de sa bouche

Mon coeur saigne toute ma rage

Les armes au yeux, les larmes comme aveu

Cathédrale de misère peuplée d’ombres sans âge

Là-bas je devais me taire

Au fond je devais me plaire

Ils ont fouillé mon passé, enchaîné mon présent

Compromis mon futur, civil, sexuel et nature

J’ai la gangrène de l’intérieur

Qui ronge la douceur qui s’estompe

De cet endroit hostile

Ma largesse d’esprit dans l'étroitesse des murs

Mon coeur saigne, saigne toute ma rage

Les armes au yeux, les larmes comme aveu

Je suis fou de courir, de parler, de sentir

Je suis tout le temps agressé

La haine ne peut s’effacer

On me parle de mes yeux, de leur couleur lavasse

De leur froideur animale, le dégoût prend la place

Mon coeur saigne sur toute mon âme

Mon âme fait l’amour à son âme

Dans mes nuits carcérales, les femmes restaient pénales

Ik zag er nutteloos uit in mijn burgerkleding

De tijd verstrijkt in de gevangenissen de zelfmoord die je raakt

Het oog dat je veracht, je onderzoekt, tart je

Verloren in de golf die zich vastklampt aan het leven

Alleen in het donker, tonnen hartstenen uit elkaar

Ik ben verrot van binnen, gepantserde deur op angst

De geur van mijn luier, de perfectie van haar mond

Mijn hart bloedt al mijn woede

Wapens in de ogen, tranen als bekentenis

Kathedraal van ellende bevolkt door tijdloze schaduwen

Daar moest ik zwijgen

Diep van binnen moest ik van mezelf houden

Ze doorzochten mijn verleden, bonden mijn heden vast

Compromis voor mijn toekomst, burgerlijk, seksueel en aard

Ik heb gangreen binnen

Dat knaagt aan de vervagende zoetheid

Van deze vijandige plek

Mijn ruimdenkendheid binnen de engheid van de muren

Mijn hart bloedt, bloedt al mijn woede

Wapens in de ogen, tranen als bekentenis

Ik ben gek om te rennen, te praten, te ruiken

Ik word de hele tijd beroofd

Haat kan niet worden gewist

Ze praten met me over mijn ogen, hun vuile kleur

Van hun dierlijke kilheid neemt walging de plaats in

Mijn hart bloedt over mijn hele ziel

Mijn ziel bedrijft de liefde met zijn ziel

In mijn gevangenisnachten bleven de vrouwen strafbaar