Patient Hands - Troubled Coast

I want to know where the summer ends

September came with oceans between words and sleep

September shed its skin of still hush, patient hands

Young men Edmonton bound with young wives

Edmonton bound

Head pressed against her chest

Bottles grow in the dirt and rest between your ribs

Still I toss and turn at night in a winter bed

While dreamcatchers spun in twine spin above my bed

You’ve been writing out the past couple hundred years for the middle class

About the god you found beneath your sheets

How she never could hold her drink

I won’t write a thing for you

And now I see you in the places I don’t believe exist

And can not face yet, can’t accept

Its something like the cold, uncatching words

We use to read to one another

October came in dingy scarfs, black shades

Gloves under beds with boyhood dreams

A razor blade drug in unsure lines after missing mass again and feeling fine

A rising fear of the afterlife

A growing knot in my spine from slouching towards recluse

Keep me awake at night

Do you hear a still, small voice or catching nothingness

When you pray for

Head clasped between my knees

The night before is pushing through my throat and down onto the floor

While you’re somewhere in between the warmth and frigid depth of his mind and

heart

November came and I never woke

Let me clarify, I tried to wake

But voices in my head said stay asleep.

Do you hear them too?

And now I see you in the places I don’t believe exist

And can not face yet, can’t accept

It’s something like the cold, uncatching words

We use to read to one another

We jumped a fence only to find that home wasn’t close at all

Our bodies became space-lost-ships like cosmonauts drunk and alone

From here it seems we’re doing fine

From here it seems we’re never coming home again

I’ll be there when you break and when you’re crumbling

When you crack, fall apart, don’t tell me you’re okay

Don’t tell me you’re okay

And now I see you in the places I don’t believe exist

As the winter Earth spins on its side

Hands under gloves cupped under heavy eyes

It’s something like the cold, uncatching words

We use to read to one another

December came without snow and the acute absence of me and you

And now I see you, now I understand

December became disingenuous the day you were born

Ik wil weten waar de zomer eindigt

September kwam met oceanen tussen woorden en slaap

September wierp zijn huid van stille stille, geduldige handen af

Jonge mannen Edmonton gebonden met jonge vrouwen

Edmonton gebonden

Hoofd tegen haar borst gedrukt

Flessen groeien in het vuil en rusten tussen je ribben

Toch woel en draai ik 's nachts in een winterbed

Terwijl dromenvangers in touw boven mijn bed spinnen

Je schrijft de afgelopen paar honderd jaar voor de middenklasse

Over de god die je onder je lakens vond

Hoe ze haar drankje nooit kon vasthouden

Ik zal niets voor je schrijven

En nu zie ik je op plaatsen waarvan ik denk dat ze niet bestaan

En kan nog niet onder ogen zien, kan niet accepteren

Het is zoiets als de koude, ongrijpbare woorden

We gebruiken om elkaar voor te lezen

Oktober kwam in groezelige sjaals, zwarte tinten

Handschoenen onder bedden met jongensdromen

Een medicijn met een scheermesje in onzekere lijnen nadat ik weer massa had gemist en me goed voelde

Een toenemende angst voor het hiernamaals

Een groeiende knoop in mijn ruggengraat van hangend naar kluizenaar

Houd me 's nachts wakker

Hoor je een stille, zachte stem of een nietszeggend geluid?

Wanneer je bidt voor

Hoofd tussen mijn knieën geklemd

De avond ervoor duw ik door mijn keel en op de grond

Terwijl je ergens tussen de warmte en de ijskoude diepte van zijn geest in zit en

hart

November kwam en ik ben nooit wakker geworden

Laat me verduidelijken, ik probeerde wakker te worden

Maar stemmen in mijn hoofd zeiden: blijf slapen.

Hoor je ze ook?

En nu zie ik je op plaatsen waarvan ik denk dat ze niet bestaan

En kan nog niet onder ogen zien, kan niet accepteren

Het is zoiets als de koude, ongrijpbare woorden

We gebruiken om elkaar voor te lezen

We sprongen over een hek en ontdekten dat dat huis helemaal niet dichtbij was

Onze lichamen werden ruimte-verloren-schepen zoals kosmonauten dronken en alleen

Vanaf hier lijkt het goed met ons te gaan

Vanaf hier lijkt het alsof we nooit meer naar huis komen

Ik zal er zijn als je breekt en als je afbrokkelt

Als je barst, uit elkaar valt, zeg me dan niet dat je in orde bent

Zeg me niet dat je in orde bent

En nu zie ik je op plaatsen waarvan ik denk dat ze niet bestaan

Terwijl de winter de aarde op zijn kant draait

Handen onder handschoenen tot een kom gevormd onder zware ogen

Het is zoiets als de koude, ongrijpbare woorden

We gebruiken om elkaar voor te lezen

December kwam zonder sneeuw en de acute afwezigheid van mij en jij

En nu zie ik je, nu begrijp ik het

December werd oneerlijk op de dag dat je werd geboren