Suffocating Sight - Trivium

I am but a farce a satire of stability

Insecurity is an uphill struggle it’s me versus the world

The shore still starves

For another

Novel of my shipwrecked being tied up dried alive still breathing

The sands of time from me are running out

my hands shake in apprehension

Of every action I’m guilty of playing the victim

Just like the embrace of arms that made you

They’ll surely destroy you

It’s time for your panic

Then it kills and makes you manic

Making its way indside — relax, it’s alright

Panic grips your frantic breathing

I can’t breathe, I can’t breathe!

Ik ben maar een farce, een satire van stabiliteit

Onzekerheid is een zware strijd, ik ben het tegen de wereld

De kust verhongert nog steeds

Voor een ander

Roman van mijn schipbreuk die wordt vastgebonden, levend gedroogd en nog steeds ademt

Het zand van de tijd van mij raakt op

mijn handen trillen van angst

Van elke actie maak ik me schuldig aan het spelen van het slachtoffer

Net als de omhelzing van de armen die je maakte

Ze zullen je zeker vernietigen

Het is tijd voor je paniek

Dan is het dodelijk en maakt het je manisch

Zijn weg naar binnen vinden — ontspan, het is goed

Paniek grijpt je hectische ademhaling in de greep

Ik kan niet ademen, ik kan niet ademen!