Mistaken - Trillium

Foolish was I to have believed you

Insufferable acts did I endure

I never betrayed, never deceived you

Was always behaved, ever demure

So long to all the poetry of emotion

It’s crumpled up and strewn upon the floor

So long to all the sunflowers in my garden

For they’ll not taste the raindrops anymore

Betrayed by your whispered lullabies and empty cries

The lake damming up all my solemn pride has left me dry

Forsake all of the thousand counterfeit sighs

You fake it

You make it that I was mistaken

Sanctity fled beyond retrieval

The church of my heart was not enough

I cannot believe you’d be so evil

Devotion besieged and left to rust

So long to all the harmony of emotion

She left before we could settle up the score

So long to all the violets in my garden

For they’ll not see the sunlight anymore

Betrayed by your whispered lullabies and empty cries

The lake damming up all my solemn pride has left me dry

Forsake all of the thousand counterfeit sighs

You fake it

You make it that I was mistaken

Too many signs ignored

Beneath the rose are always thorns

And Sleeping Beauty never will awaken

Now wasted time and fairytales are all I see within your name

And every way I ever was mistaken

Dwaas was ik je te hebben geloofd

Ondraaglijke daden heb ik doorstaan?

Ik heb je nooit verraden, nooit bedrogen

Was altijd gedragen, ooit ingetogen

Tot zover alle poëzie van emotie

Het is verfrommeld en uitgestrooid op de vloer

Tot zover alle zonnebloemen in mijn tuin

Want ze zullen de regendruppels niet meer proeven

Verraden door je gefluisterde slaapliedjes en lege kreten

Het meer dat al mijn plechtige trots afdamt, heeft me droog gelaten

Verzaak alle duizend valse zuchten

Je doet alsof

Je maakt het dat ik me vergiste

Heiligheid is onherroepelijk gevlucht

De kerk van mijn hart was niet genoeg

Ik kan niet geloven dat je zo slecht zou zijn

Toewijding belegerd en overgelaten aan roest

Tot zo lang alle harmonie van emotie

Ze ging weg voordat we de rekening konden vereffenen

Tot zover alle viooltjes in mijn tuin

Want ze zullen het zonlicht niet meer zien

Verraden door je gefluisterde slaapliedjes en lege kreten

Het meer dat al mijn plechtige trots afdamt, heeft me droog gelaten

Verzaak alle duizend valse zuchten

Je doet alsof

Je maakt het dat ik me vergiste

Te veel tekens genegeerd

Onder de roos zijn altijd doornen

En Doornroosje zal nooit ontwaken

Nu verspilde tijd en sprookjes zijn alles wat ik zie in je naam

En op elke manier heb ik me ooit vergist