Sunrise (V2) - Tonedeff

The night has been so dark and cold

I want to walk all alone in the sunrise

In the sunrise

When the day is done

And I can’t breathe, no I can’t see

No, no with my eyes on fire

Yeah, with my eyes on fire

I feel like I’m working every single day of the week

And I can’t sleep, no no, with my heart on fire

Yeah, with my heart on fire

Do you wanna live?

I wanna remember what it feels like

To be embedded in a real life

When the deal’s dicey and it’s evident it’s another surreal night

Then I’m f’in to check if the lid on my head is sealed tight

Cause I would give anything to replenish the dream inside

Tethered together by a steel line

Drawing its heat from the light, deprived

Reaching for Helios' height’s

Leaning without a means to survive, till the ceiling divides

I hid every bit of esteem and concealed it inside

Cause when you need to feed on it, then it eats you alive

Cause when you believe that you’re right and nobody’s seeing your side

You tend to agree — I don’t need another reason to die

People can turn a blind eye and you’ve gotta pardon them

When your character flaw is a self-imposed martyrdom

Part of the prob is shock it exists

It’s seen but never felt like a victim describing a shot to a witness

Isn’t this just coincidence?

The shit’s a mess

Missing photosynthesis in this den I’m imprisoned within

It’s a sin as I wither away

As if business will give me the pleasure that flickers and fades as I live in

this haze

I wanna be riddled with millions of rays on the skin of my face

Till the cinnamon pigment is colored crimson in shade

And I’ve been in the gray and I’m sick of waiting

And I don’t want to wonder anymore if the sun has risen today

De nacht is zo donker en koud geweest

Ik wil helemaal alleen lopen in de zonsopgang

In de zonsopgang

Als de dag voorbij is

En ik kan niet ademen, nee ik kan niet zien

Nee, nee met mijn ogen in vuur en vlam

Ja, met mijn ogen in vuur en vlam

Ik heb het gevoel dat ik elke dag van de week aan het werk ben

En ik kan niet slapen, nee nee, met mijn hart in vuur en vlam

Ja, met mijn hart in vuur en vlam

Wil je leven?

Ik wil onthouden hoe het voelt

Om te worden ingebed in een echt leven

Wanneer de deal onvoorspelbaar is en het duidelijk is dat het weer een surrealistische nacht is

Dan ben ik klaar om te controleren of het deksel op mijn hoofd goed is afgesloten

Omdat ik alles zou geven om de droom van binnen aan te vullen

Aan elkaar vastgemaakt door een stalen lijn

Zijn warmte onttrekken aan het licht, beroofd

Reiken naar de hoogte van Helios

Leunend zonder een middel om te overleven, tot het plafond scheidt

Ik verborg elk beetje van achting en verborg het binnenin

Want als je het moet eten, dan eet het je levend op

Want als je gelooft dat je gelijk hebt en niemand jouw kant ziet

Je bent het ermee eens — ik heb geen andere reden nodig om te sterven

Mensen kunnen een oogje dichtknijpen en je moet ze vergeven

Wanneer je karakterfout een zelfopgelegd martelaarschap is

Een deel van de kans is dat het bestaat

Het is gezien, maar voelde nooit als een slachtoffer dat een schot op een getuige beschreef

Is dit niet gewoon toeval?

De shit is een puinhoop

Ontbrekende fotosynthese in dit hol waarin ik gevangen zit

Het is een zonde als ik wegkwijnen

Alsof zaken me het plezier zullen geven dat flikkert en vervaagt terwijl ik leef

deze waas

Ik wil worden doorzeefd met miljoenen stralen op de huid van mijn gezicht

Tot het kaneelpigment karmozijnrood gekleurd is in de schaduw

En ik ben in het grijs geweest en ik ben het wachten beu

En ik wil me niet meer afvragen of de zon vandaag is opgekomen