The Distance - CunninLynguists, Tonedeff

The streets kept coming and coming and coming?

through his tracks

And every scene he spied was all the same

He kept running and running and running and never looked back

He never realised how far he came

And it didn’t matter that the latter part hadn’t bothered him

Rather all the sadness that followed him as if it was a ball and chain

It was a long await, his posture had changed fraught with his fault and his

anger

Until he wouldn’t respond when they called his name

It was all part of the game, it started as a play to get ends

It left him with the breath of debt and less friends

And yet he never questioned where the quest went

And when dissenters didn’t deem him special

He did his best to impress them and this led to regrets then

Still he was dead-set on success and distress

He only expressed through a sent text

Addressed to anyone he hadn’t met yet

The tires peeled on desire’s wheels

Again he said, «I can feel.»

The distance

The city had changed him as he reflected on the decade that passed

His life, he reckoned at last, was a staged pun

With a fantasy masked where the grave was dug

A double life revamped and the other side bites till it tastes blood

So he drives to escape driving a stake through his great love

Incessantly trying to shine through the bars like a caged sun

Dissecting a piece of the strange run

With the dirty southern niggers working for crumbs

In some underground dank club

Where there’s nothing but strained hugs from mother and father

And a strange son cause he can’t recall when he became one

Though the shame is heavy and weighs tons

He still finds a way to place blame on what they’ve done

Visits they’ve stayed away from

And perhaps it was that all along so he just carries on

And he can barely call because the talks are rarely calm

He wears his calluses like a tux to a daily prom

Wearily feeling forever young until they play the song

And his patient wife waits gracefully while he breaks the dawn

Racing across the States to raise the stakes and cost to pay it off

Debating cons of procreation on the hopes to trade it off

A basic honest home relations, how’d they know it would take this long?

But he placed his honour in the way he crawled

All that means is he hits the floor harder from farther up in case he falls

He’s racing towards the exit so disconnected

He felt compelled to misdirect his perspective

I can feel

And the more that I stand still

The closer I get still

De straten bleven komen en komen en komen?

door zijn sporen

En elke scène die hij bespioneerde was allemaal hetzelfde

Hij bleef rennen en rennen en rennen en keek nooit achterom

Hij heeft zich nooit gerealiseerd hoe ver hij kwam

En het deed er niet toe dat het laatste hem niet stoorde

Liever al het verdriet dat hem volgde alsof het een bal en ketting was

Het was lang wachten, zijn houding was veranderd door zijn schuld en zijn...

woede

Tot hij niet reageerde als ze zijn naam riepen

Het maakte allemaal deel uit van het spel, het begon als een spel om een ​​eind te maken

Het gaf hem een ​​adem van schulden en minder vrienden

En toch vroeg hij zich nooit af waar de zoektocht naartoe ging

En wanneer andersdenkenden hem niet speciaal vonden

Hij deed zijn best om indruk op ze te maken en dit leidde toen tot spijt

Toch was hij vastbesloten om succes en verdriet te hebben

Hij heeft zich alleen uitgesproken via een verzonden tekst

Geadresseerd aan iedereen die hij nog niet had ontmoet

De banden kwamen los op de wielen van desire

Opnieuw zei hij: "Ik kan voelen."

De afstand

De stad had hem veranderd toen hij nadacht over het decennium dat voorbijging

Zijn leven, dacht hij uiteindelijk, was een geënsceneerde woordspeling

Met een fantasie gemaskeerd waar het graf werd gegraven

Een dubbelleven vernieuwd en de andere kant bijt tot het bloed smaakt

Dus hij rijdt om te ontsnappen met een staak door zijn grote liefde

Onophoudelijk proberen door de tralies te schijnen als een gekooide zon

Een deel van de vreemde run ontleden

Met de vuile zuidelijke negers die voor kruimels werken

In een ondergrondse, vochtige club

Waar niets anders is dan gespannen knuffels van moeder en vader

En een vreemde zoon omdat hij zich niet kan herinneren wanneer hij er een werd

Hoewel de schaamte zwaar is en tonnen weegt

Hij vindt nog steeds een manier om de schuld te geven aan wat ze hebben gedaan

Bezoeken waar ze weg van zijn gebleven

En misschien was het dat al die tijd, dus gaat hij gewoon door

En hij kan amper bellen omdat de gesprekken zelden rustig zijn

Hij draagt ​​zijn eelt als een smoking naar een dagelijks schoolbal

Zich vermoeid voor altijd jong voelen totdat ze het nummer spelen

En zijn geduldige vrouw wacht gracieus terwijl hij de dageraad aanbreekt

Racen door de Verenigde Staten om de inzet en de kosten te verhogen om het af te betalen

Debatteren over nadelen van voortplanting in de hoop om het in te ruilen

Een eerlijke huisrelatie, hoe wisten ze dat het zo lang zou duren?

Maar hij plaatste zijn eer in de manier waarop hij kroop

Dat betekent alleen dat hij van verder naar boven harder op de grond slaat voor het geval hij valt

Hij racet naar de uitgang, dus losgekoppeld

Hij voelde zich genoodzaakt om zijn perspectief verkeerd te sturen

Ik kan voelen

En hoe meer ik stilsta

Hoe dichterbij ik kom,