Give 'em Hell Harry - Tommy Shaw

Harry Truman was born to play piano

That’s all he ever thought about

From the first time he touched those ivory keys

He never had a single doubt

Started playing for all the kin folks

Then in honky tonks and bars

Never once entertained the thought

Of playing a silly six string guitar

He was a piano player dog gone it, case closed

As he made his way to the gigs he’d play

He found the roads in an awful state

I’m not talking about Missouri per se

But the thoroughfares weren’t so great

He said «My name is Harry, Harry Truman»

Give 'em hell Harry give 'em hell

When the lights came on they rang your liberty bell

From Missouri to the White House

There’s one thing Harry knew

If you don’t learn to milk a cow

They’ll never ask you to

Because Harry’s mind was sharp and nimble

Those citizens were in luck

He strapped his family’s old upright Kimble

Up in the bed of his county truck

And every day on his lunch break

All that summer long

He’d park his ruck beside the lake

And play a medley of popular songs

The man sure knew how to string 'em together too

It’s funny, those roads Harry built

Led him to the White House

Under good old FDR

His piano now drew high class crowds

And he was smoking 50 cent cigars

Somewhere out in New Mexico

They were building atom bombs

But how on earth was Harry to know

What the hell was going on

See, he’d been left in the dark about an awful lot

Until that fateful day

When Harry and the rest of the nation got

The news that the President had passed away

And in an instant the music stopped and the weight

Of the world fell upon his shoulders

They sent him across the ocean to a summit

With Churchill and Stalin too

They posed for pictures out by the bar-b-que grill

Then they went inside for stew

Grumpy old Churchill was soon filled with doubt

Over all of Stalin’s demands

All Harry could seem to think about

Was Stalin’s tiny little hands

Couldn’t be much of a piano player, that’s for certain

Give 'em hell Harry…

Well he travelled wide and he travelled far

And when all was said and done

He went back home and opened up a piano bar

And called it «Jefferson's Favorite Son»

Quit shaving, grew his hair down past his shoulders

And wore a fringed John Lennon vest

Got snide remarks from some of the local elders

But he was loved by all the rest

Then every December as time marched on

He’d put on a red velvet suit

And perform his medley of holiday songs

To a 21 gun salute

Give 'em hell Harry Truman, Give 'em hell…

Harry Truman is geboren om piano te spelen

Dat is alles waar hij ooit aan heeft gedacht

Vanaf de eerste keer dat hij die ivoren sleutels aanraakte

Hij heeft nooit enige twijfel gehad

Begonnen met spelen voor alle verwanten mensen

Daarna in honky tonks en bars

Nooit de gedachte gekoesterd

Van het spelen van een dwaze zessnarige gitaar

Hij was een pianospeler, weggegaan, zaak gesloten

Terwijl hij op weg was naar de optredens die hij zou spelen

Hij vond de wegen in erbarmelijke staat

Ik heb het niet per se over Missouri

Maar de doorgangen waren niet zo goed

Hij zei «Mijn naam is Harry, Harry Truman»

Geef ze de hel Harry geef ze de hel

Toen de lichten aangingen, luidden ze je vrijheidsbel

Van Missouri tot het Witte Huis

Er is één ding dat Harry wist

Als je niet leert een koe te melken

Ze zullen je nooit vragen om

Omdat Harry's geest scherp en wendbaar was

Die burgers hadden geluk

Hij bond de oude rechtopstaande Kimble van zijn familie vast

In de laadbak van zijn county truck

En elke dag tijdens zijn lunchpauze

De hele zomer lang

Hij zou zijn rugzak naast het meer parkeren

En speel een medley van populaire liedjes

De man wist ze zeker ook aan elkaar te rijgen

Het is grappig, die wegen die Harry heeft aangelegd

Leidde hem naar het Witte Huis

Onder goede oude FDR

Zijn piano trok nu eersteklas menigten

En hij rookte sigaren van 50 cent

Ergens in New Mexico

Ze waren atoombommen aan het bouwen

Maar hoe moest Harry dat weten?

Wat was er in godsnaam aan de hand?

Kijk, hij was in het ongewisse gelaten over een vreselijk lot

Tot die noodlottige dag

Toen Harry en de rest van de natie...

Het nieuws dat de president is overleden

En in een oogwenk stopte de muziek en het gewicht

Van de wereld viel op zijn schouders

Ze stuurden hem over de oceaan naar een top

Ook met Churchill en Stalin

Ze poseerden voor foto's bij de bar-b-que grill

Toen gingen ze naar binnen voor stoofpot

De knorrige oude Churchill zat al snel vol twijfel

Over alle eisen van Stalin

Het enige waar Harry aan leek te denken

Waren de kleine handjes van Stalin?

Kon niet zo'n pianospeler zijn, dat is zeker

Geef ze de hel Harry...

Nou, hij reisde wijd en hij reisde ver

En toen alles was gezegd en gedaan

Hij ging terug naar huis en opende een pianobar

En noemde het «Jeffersons favoriete zoon»

Stop met scheren, liet zijn haar tot over zijn schouders groeien

En droeg een John Lennon-vest met franjes

Ik heb gemene opmerkingen gekregen van enkele van de plaatselijke ouderlingen

Maar hij was geliefd bij de rest

Daarna elke december, terwijl de tijd voortschreed

Hij zou een roodfluwelen pak aantrekken

En speel zijn medley van vakantieliedjes

Op een saluut van 21 schoten

Geef ze de hel Harry Truman, geef ze de hel...