Min farfar gick i tåget - Tomas Ledin

Vi hade lite tid över den där dagen

När jag fråga': Vill du se var min far växte upp

Gärna för mig, sa du och såg ut över älven

Det kan va' skönt, sväng av, visst vi gör ett stopp

Och där, vid en väg fylld av minnen

Stod några hus, i sitt stumma förfall

Någon cykla' förbi och på avstånd

Hördes en hunds uppgivna och gälla skall

Vi tog en promenad sedan vi parkerat bilen

Det var kyligt, trots att vårsolens strålar låg på

Vi stanna' till vid lanthandeln, nedlagd sen länge

Det var hit, har jag hört, som min farmor bruka' gå

Nu gick vi där i ett annat sekel

Gick under tystnad över järnvägsbron

Vi såg stenen, minnesmärket

Över det som blev en alltför blodig demonstration

Min farfar gick i tåget

Och han berättade för mig

Att den första som blev skjuten

Hade han i raden framför sig

Det var fem som dog den dagen

När kapten Mestertons patrull

Öppna' eld för lägre löner

För några ynka örens skull

Min farfar gick i tåget

Det var här han sprang omkring min far

Som liten grabb

Men av brädgår'n och stojet runt kajerna

Finns inget kvar

Här förtöjs inga fartyg längre

Hörs inga rop över vattnet

Som skvallrar om allt det som faktiskt en gång var

Om min farfar slit, om ackorden på sågen

Om glädjen om kvällarna i längorna fulla av barn

Nej, ingenting hörs nu av alla de skratten

Bara en röst i vinden berättar om den där dan'

Min farfar gick i tåget

Och min far han stod just där

Jag visade med handen

Svepande, på ett ungefär

Dom kom med fanor längs med vägen

Runt en fyratusen man

Kom från Folkets hus i Frånö

På väg ner mot Lunde hamn

Min farfar gick i tåget

Min farfar gick i tåget

I skjorta och kostym

Hela bygden var på fötter

Det var en särdeles mäktig syn

För drägligare villkor

Skulle man nu strejka för sin rätt

Till arbete i Ådalen

Nittonhundra-trettio-ett

Min farfar gick i tåget

We hadden wat tijd over die dag

Als ik 'vraag': wil je zien waar mijn vader is opgegroeid?

Blij voor mij, zei je, uitkijkend over de rivier

Het kan leuk zijn, afslaan, natuurlijk maken we een stop

En daar, langs een weg vol herinneringen

Stond een paar huizen, in zijn stille verval

Iemand die 'langs en op afstand' fietst

Hoorde een hond opgeven en solliciteren

We hebben een wandeling gemaakt nadat we de auto hadden geparkeerd

Het was kil, ook al waren de stralen van de lentezon aan

We stoppen bij de landwinkel, die al lang gesloten is

Het was hier, heb ik gehoord, dat mijn grootmoeder vroeger ging

Nu gingen we er nog een eeuw heen?

Ging in stilte over de spoorbrug

We zagen de steen, het gedenkteken

Over wat een overdreven bloedige demonstratie werd

Mijn opa ging met de trein

En hij vertelde me

Dat de eerste wordt neergeschoten

Had hij in de rij voor hem?

Er waren er echter vijf die dag

Toen de patrouille van kapitein Mesterton...

Open 'vuur voor lagere lonen'

Voor sommige ellendige oren

Mijn opa ging met de trein

Hier rende hij om mijn vader heen

Als een kleine jongen

Maar van de promenade en het lawaai rond de kades

Er is niks over

Hier liggen geen schepen meer afgemeerd

Er wordt niet geschreeuwd over het water

Wie roddelt over alles wat ooit was?

Over mijn grootvader die worstelde, over de akkoorden op de zaag

Over de vreugde van de avonden in de longen vol kinderen

Nee hoor niets meer van al dat gelach

Slechts één stem in de wind vertelt van die dag'

Mijn opa ging met de trein

En mijn vader, hij stond daar

Ik wees met mijn hand

Vegen, op een ca

Ze kwamen met spandoeken langs de weg

Ongeveer vierduizend man

Kwam van Folkets hus in Frånö

Op weg naar de haven van Lunde

Mijn opa ging met de trein

Mijn opa ging met de trein

In hemd en pak

Het hele dorp stond op zijn pootjes

Het was een bijzonder krachtig gezicht

Voor meer aanvaardbare omstandigheden

Moet men nu toeslaan voor zijn recht?

Werken in Ådalen

Eenentwintig-een-en-dertig

Mijn opa ging met de trein