All That's Gone - Tom McRae

I thought I’d write you a letter,

‘bout all of the things that have changed

Since the days when we were king and queen,

Of all of we surveyed.

Went in all the coolest places, wore the future in our skin,

And we stood outside on winter nights

And smoked ourselves thin.

And we were clever and cynical and fashionably bored,

We were walking and talking, time out in New York.

But, honey, all that’s gone,

Baby, all that’s gone.

And I used to have opinions and you wouldn’t like my clothes

But what seemed like a position turned out to be a pose.

And we said that we both gonna be big, rock and roll stars

My soul never found a buyer, unlike all my guitars.

And I’ve lost touch with many things, rolled myself out of the scene

The time has worn a whole in me, the place I keep my dream.

But, honey, all that’s gone,

Baby, all that’s gone,

Honey, all that’s gone,

Baby, all that’s gone.

And I don’t have a story now, at least not one you’d care to write.

These memories I keep for me, in pieces of a life.

And I apologize for not dying young or opening up a vein,

And for keeping close the one I love, but never naming names.

To my friends, I still sound hopeful, that’s just whistling in the dark.

‘cause I’m down here in the dirt with the fossil of my heart.

But, honey, all that’s gone,

Baby, all that’s gone,

Honey, all that’s gone,

Baby, all that’s gone.

So hope this letter finds you just as well as when we met,

Ambitions may have faded, babe, your beauty never did.

In the night when I have drunken off and I’m full of hope and wine,

I recall a melody, your voice and mine.

And we can still be king and queen, if only for tonight,

‘cause somewhere in our history, our future’s shining bright.

But, honey, all that’s gone,

Baby, all that’s gone,

Honey, all that’s gone,

Baby, all that’s gone.

Ik dacht dat ik je een brief zou schrijven,

over alle dingen die zijn veranderd

Sinds de dagen dat we koning en koningin waren,

Van alles wat we hebben onderzocht.

Ging op de coolste plekken, droeg de toekomst in onze huid,

En we stonden buiten op winteravonden

En rookten ons dun.

En we waren slim en cynisch en modieus verveeld,

We liepen en praatten, een time-out in New York.

Maar, schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg.

En ik had altijd meningen en je zou mijn kleren niet leuk vinden

Maar wat een positie leek, bleek een pose te zijn.

En we zeiden dat we allebei grote rock-'n-rollsterren zouden worden

Mijn ziel heeft nooit een koper gevonden, in tegenstelling tot al mijn gitaren.

En ik heb het contact met veel dingen verloren, mezelf uit het toneel gerold

De tijd heeft een geheel in mij gedragen, de plaats waar ik mijn droom bewaar.

Maar, schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg.

En ik heb nu geen verhaal, tenminste niet een die je zou willen schrijven.

Deze herinneringen bewaar ik voor mij, in stukjes van een leven.

En ik verontschuldig me voor het niet jong sterven of het openen van een ader,

En om degene die ik liefheb dicht bij me te houden, maar nooit namen te noemen.

Voor mijn vrienden klink ik nog steeds hoopvol, dat is gewoon fluiten in het donker.

want ik ben hier beneden in de modder met het fossiel van mijn hart.

Maar, schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg.

Dus ik hoop dat deze brief je net zo goed vindt als toen we elkaar ontmoetten,

Ambities zijn misschien vervaagd, schat, jouw schoonheid nooit.

In de nacht als ik heb gedronken en vol hoop en wijn ben,

Ik herinner me een melodie, jouw stem en de mijne.

En we kunnen nog steeds koning en koningin zijn, al was het maar voor vanavond,

want ergens in onze geschiedenis schijnt onze toekomst helder.

Maar, schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg,

Schat, dat is allemaal weg.