Math & Science - Timeshares

It’s time we understood the things that we hold on to.

Now you’re too late.

I see smoke billow at the moon, hear records in your room.

It all used to make me sick.

We’re becoming it.

Where do we go when we hit that wall?

Time that we spend drawing lines in sand.

And where do we land when we’re falling?

Sometimes I feel defeated.

We used to walk the line, we’ve moved in severed time and now you’re too late.

And everyone’s so late, weathered or gone away.

Things we never say.

I’d be long gone too.

Where do we go when we hit that wall?

Time that we spend drawing lines in sand.

And where do we land when we’re falling?

We’ve been desperate for bread and love, cast out by something up above,

pounded on their doors and waited to be turned away.

And we’d say «you all go, we’ll stay.»

So god damn proud…

well who’s laughing about it now?

And it used to be okay…

now I’m alone…

and I feel defeated.

Het wordt tijd dat we begrijpen waar we ons aan vasthouden.

Nu ben je te laat.

Ik zie rook opstijgen naar de maan, hoor platen in je kamer.

Ik werd er allemaal ziek van.

We worden het.

Waar gaan we heen als we die muur raken?

Tijd die we besteden aan het tekenen van lijnen in zand.

En waar landen we als we vallen?

Soms voel ik me verslagen.

We liepen altijd achter de feiten aan, we zijn in korte tijd verhuisd en nu ben je te laat.

En iedereen is zo laat, verweerd of weg.

Dingen die we nooit zeggen.

Ik zou ook al lang weg zijn.

Waar gaan we heen als we die muur raken?

Tijd die we besteden aan het tekenen van lijnen in zand.

En waar landen we als we vallen?

We zijn wanhopig op zoek naar brood en liefde, verstoten door iets hierboven,

bonkten op hun deuren en wachtten tot ze werden weggestuurd.

En we zouden zeggen: "Jullie gaan allemaal, wij blijven."

Zo verdomd trots...

nou wie lacht er nu om?

En vroeger was het goed...

nu ben ik alleen…

en ik voel me verslagen.