The Eternal Journey - Thyrien

There in those treacherous fields, where blood spilt into the ground.

My lifeless corpse lies still, tormented by never ending lie.

The darkness surrounded my heart long time ago, and I faded into an endless

night.

Once I felt warmth of a soulless life, but now I’m cursed by that hideous tie.

Haunted by memories from the past life, now walking towards everlasting suffer

and lie.

And ever burning flame biting my heart, guiding the way on this eternal pain.

And again in those treacherous fields, where blood spilled into ground

My lifeless corpse lies still, tormented by never ending lie.

I see no more light in my way and it feels like I’m fading away.

Staring at the arriving sunset, slowly drifting into the twilight.

Trapped in a strange reality, am I still myself or just a forgotten one?

Running away from my own shadow, hiding away from the unknown threat.

Through the mist and silence,

to reach the golden shores.

Across the valleys of north,

where our spirits shall live forever.

And again in those treacherous fields, where blood spilled into ground

My lifeless corpse lies still, tormented by never ending lie.

Daar in die verraderlijke velden, waar bloed in de grond vloeide.

Mijn levenloze lijk ligt stil, gekweld door eeuwige leugens.

De duisternis omringde mijn hart lang geleden, en ik vervaagde in een eindeloze

nacht.

Ooit voelde ik de warmte van een zielloos leven, maar nu ben ik vervloekt door die afschuwelijke das.

Achtervolgd door herinneringen uit een vorig leven, nu op weg naar eeuwig lijden

en liegen.

En altijd brandende vlam die mijn hart bijt, de weg wijzend op deze eeuwige pijn.

En weer in die verraderlijke velden, waar bloed in de grond vloeide

Mijn levenloze lijk ligt stil, gekweld door eeuwige leugens.

Ik zie geen licht meer op mijn weg en het voelt alsof ik vervaag.

Starend naar de aankomende zonsondergang, langzaam wegdrijvend in de schemering.

Gevangen in een vreemde realiteit, ben ik nog steeds mezelf of gewoon een vergeten?

Wegrennen voor mijn eigen schaduw, me verstoppen voor de onbekende dreiging.

Door de mist en stilte,

om de gouden kusten te bereiken.

Over de valleien van het noorden,

waar onze geest voor altijd zal leven.

En weer in die verraderlijke velden, waar bloed in de grond vloeide

Mijn levenloze lijk ligt stil, gekweld door eeuwige leugens.