The Fatal Journey - Thy Primordial

To the misanthropic paradise

To the darkness within the abyss

My fatal journey begins

Haunted by the light of the day

Hiding in the shadows, awaiting the dusk,

The sweet darkness and the night

The sun forever drowned, forever drowned

In the night that drain through my restless soul

I slowly fade away, riding through the wind

My fatal journey takes me to the subterranean below

To treasures within the abyss I enter

And I leave everything behind

A lifetime has passed, though my victory is to be

greater

I hide in deepest dusk

From light that wounds my soul

By sweet darkness

Wilt my soul remain black

My fatal journey ends

In the misanthropic paradise I am free

I no more have to hide

In the darkness from bleeding light

That once wound my soul

My victory is to be eternal

Naar het misantropische paradijs

Naar de duisternis in de afgrond

Mijn fatale reis begint

Achtervolgd door het licht van de dag

Verscholen in de schaduw, wachtend op de schemering,

De zoete duisternis en de nacht

De zon is voor altijd verdronken, voor altijd verdronken

In de nacht die door mijn rusteloze ziel stroomt

Ik vervaag langzaam, rijdend door de wind

Mijn noodlottige reis brengt me naar het onderaardse beneden

Naar schatten in de afgrond die ik betreed

En ik laat alles achter

Er is een leven verstreken, hoewel mijn overwinning nog moet zijn

groter

Ik verberg me in de diepste schemering

Van licht dat mijn ziel verwondt

Door zoete duisternis

Wil mijn ziel zwart blijven

Mijn fatale reis eindigt

In het misantropische paradijs ben ik vrij

Ik hoef me niet meer te verbergen

In de duisternis van bloedend licht

Dat eens mijn ziel verwondde

Mijn overwinning is eeuwig te zijn