Disguised As Beings of Light - Thy Primordial

As midnights constellations

Gather from unnatural brilliance

Collecting the pieces

In which all burn

Within death’s darkly curtained halls

I’ve learned to know the desert ways

Whose wrath and hate i’ve sworn to tell

But sure with patience can bear

Alas, lessening from dazzled sight

Arose, midst the twilight pathways

As midnights constellations

Gather from unnatural brilliance

Where are they now

Lost, long gone by

Disguised as beings of light

Bear the grandeur with a disdainful smile

As the fire now is grown cold

Thought and form crumbling to dust

Seals up all in the rest

Yet what shadows they cast

As we tore ourselves asunder

We tore ourselves asunder

Ruined, emptied of virtue

Shattered and set free

Released from the pale

To ponder the darkness

As midnights constellations

Gather from unnatural brilliance

Where are they now

Lost, long gone by

Yet what shadows they cast

As we tore ourselves asunder

In the dead embers

All burn!

Als sterrenbeelden van middernacht

Verzamelen van onnatuurlijke schittering

De stukken verzamelen

Waarin allemaal branden

In de met donkere gordijnen bedekte zalen van de dood

Ik heb de woestijnwegen leren kennen

Wiens toorn en haat ik heb gezworen te vertellen

Maar zeker met geduld kan verdragen

Helaas, afnemend van verblind zicht

Opgestaan, midden in de schemerige paden

Als sterrenbeelden van middernacht

Verzamelen van onnatuurlijke schittering

Waar zijn ze nu

Verloren, lang vervlogen

Vermomd als lichtwezens

Draag de grootsheid met een minachtende glimlach

Omdat het vuur nu koud is geworden

Gedachte en vorm afbrokkelend tot stof

Verzegelt alles in de rest

Maar welke schaduwen werpen ze?

Terwijl we onszelf uit elkaar scheurden

We scheurden ons uit elkaar

Geruïneerd, ontdaan van deugd

Verbrijzeld en vrijgelaten

Vrijgelaten uit de bleke

Om na te denken over de duisternis

Als sterrenbeelden van middernacht

Verzamelen van onnatuurlijke schittering

Waar zijn ze nu

Verloren, lang vervlogen

Maar welke schaduwen werpen ze?

Terwijl we onszelf uit elkaar scheurden

In de dode sintels

Allemaal branden!