Mere Are They - Thy Primordial

Trod their ways, walk the accursed path

Swirl towards the dying

For death the ultimate reality

Hides the claws which well can be used

With a mask of will

A recollecting mask

Of how learning to spread the wings

To feel the soul

To unmake old realms

To plague the world of man

Raised like dust but fleshed as no dust is

Awaiting redemption of dark ways

Yet what keeps me here is what glows beyond

That of malice which quiver when touched

The tomb of man is the splendour of death

I haul the black future towards us

Though leaving no traces in the corner of dawn

The aged earth aghast

It’s ceaseless roaring ever fills the timeless skies

Yet leaving no traces in the corner of dawn

Betreden hun wegen, bewandel het vervloekte pad

Wervel naar de stervenden

Voor de dood de ultieme realiteit

Verbergt de klauwen die goed kunnen worden gebruikt

Met een wilsmasker

Een herinneringsmasker

Over hoe je de vleugels leert spreiden

Om de ziel te voelen

Oude rijken ongedaan maken

Om de wereld van de mens te plagen

Opgeheven als stof, maar bevleesd als geen stof is

In afwachting van verlossing van duistere wegen

Maar wat me hier houdt, is wat verder gloeit

Die van boosaardigheid die trilt bij aanraking

Het graf van de mens is de pracht van de dood

Ik trek de zwarte toekomst naar ons toe

Hoewel er geen sporen achterblijven in de hoek van de dageraad

De oude aarde verbijsterd

Het is onophoudelijk gebrul vult ooit de tijdloze luchten

Maar laat geen sporen achter in de hoek van de dageraad