Till Solace, She'll Haunt - Through The Eyes Of The Dead

I remember that day and the cloud of uncertainty

That hovered over my head

As I probed the site she once called home

I was left to ponder

Whether death existed beyond those walls

I did not know her

Therefore her life held no importance to me

And if the reaper had claimed her then so it shall be

I’d speak a lie

If I did not admit that I eagerly welcomed her death

For this life is merely a glimpse until our final breathe

The heavy air that carried

The stench of a rotting corpse was quite overwhelming

Her excruciating reek was enough to lure insanity

And if the reaper claimed her, so it shall be

For it was my decomposed body

I have never bared witness to a corpse

How fitting to have met death at the door

I’d speak a lie

If I did not admit that I eagerly welcomed her death

For this life is merely a glimpse until our final breath

The heavy air that carried

The stench of a rotting corpse was quite overwhelming

Her excruciating reek was enough to lure insanity

I fear her ghost will haunt 'til the solace she sought

An end to all her maladies

Her decomposed body

That horrifying, monolithic, withering reek

Seething fumes patiently awaiting their release

From her monstrous, malformed, grotesque, bloating body

It was overwhelming to say the least

She had no kin, no one to share love

May she rest in peace?

An end to all her maladies

But I fear that her ghost will now seek me

I would lie if I did not admit that I welcomed her death

For this life is merely a glimpse until our final breath

Her excruciating reek was enough to lure insanity

Ik herinner me die dag en de wolk van onzekerheid

Dat zweefde boven mijn hoofd

Terwijl ik de site doorzocht die ze ooit thuis noemde

Ik moest nadenken

Of de dood buiten die muren bestond?

Ik kende haar niet

Daarom was haar leven niet belangrijk voor mij

En als de maaier haar had opgeëist, dan zal het zo zijn

Ik zou een leugen spreken

Als ik niet toegaf dat ik haar dood gretig verwelkomde

Want dit leven is slechts een glimp tot onze laatste ademtocht

De zware lucht die droeg

De stank van een rottend lijk was behoorlijk overweldigend

Haar ondragelijke stank was genoeg om waanzin te lokken

En als de maaier haar heeft opgeëist, dan zal dat zo zijn

Want het was mijn ontbonden lichaam

Ik heb nog nooit getuigd van een lijk

Hoe passend om de dood aan de deur te hebben ontmoet

Ik zou een leugen spreken

Als ik niet toegaf dat ik haar dood gretig verwelkomde

Want dit leven is slechts een glimp tot onze laatste ademtocht

De zware lucht die droeg

De stank van een rottend lijk was behoorlijk overweldigend

Haar ondragelijke stank was genoeg om waanzin te lokken

Ik vrees dat haar geest zal rondspoken tot de troost die ze zocht

Een einde aan al haar kwalen

Haar ontbonden lichaam

Die gruwelijke, monolithische, vernietigende stank

Ziende dampen wachten geduldig op hun vrijlating

Van haar monsterlijke, misvormde, groteske, opgeblazen lichaam

Het was op zijn zachtst gezegd overweldigend

Ze had geen familie, niemand om liefde te delen

Mag ze rusten in vrede?

Een einde aan al haar kwalen

Maar ik vrees dat haar geest me nu zal zoeken

Ik zou liegen als ik niet zou toegeven dat ik haar dood verwelkomde

Want dit leven is slechts een glimp tot onze laatste ademtocht

Haar ondragelijke stank was genoeg om waanzin te lokken