(The Moment Before) Everything's Spoiled Again - The Wedding Present

Have I said something wrong?

How can I know if you’re not going to speak to me?

There I am, in your eyes

We’re only playing, but what am I saying?

What am I saying?

What am I saying?

«Oh there’s no one like you

No one like that now

There’s always some way

That you could bring me down

Maybe it’s just that I fly too high

But the ground is hard (it always hurts me)

When I fall over sideways and break out in sores

And people start laughing;

but it’s not what I’m into

I don’t expect you to know

I don’t expect you to know

And when the sound of your laughter is getting too hard

And people start staring, but nowhere is better than

Lying down here with you

And no one is supposed to know how I feel, but

I don’t expect you to know

I don’t expect you to know

It’s just that I don’t want you to go

It’s just that I don’t want you to go

Don’t leave me alone again

I never wanted that again

Don’t leave me alone again

I never wanted that again

Heb ik iets verkeerd gezegd?

Hoe weet ik of je niet met me wilt praten?

Daar ben ik, in jouw ogen

We spelen alleen, maar wat zeg ik?

Wat zeg ik?

Wat zeg ik?

«Oh, er is niemand zoals jij

Zo iemand is nu niet meer

Er is altijd een manier

Dat je me naar beneden zou kunnen halen

Misschien is het gewoon dat ik te hoog vlieg

Maar de grond is hard (het doet me altijd pijn)

Als ik opzij val en zweren krijg

En mensen beginnen te lachen;

maar daar hou ik niet van

Ik verwacht niet dat je het weet

Ik verwacht niet dat je het weet

En wanneer het geluid van je lach te hard wordt

En mensen beginnen te staren, maar nergens is beter dan

Hier bij jou liggen

En niemand wordt verondersteld te weten hoe ik me voel, maar

Ik verwacht niet dat je het weet

Ik verwacht niet dat je het weet

Het is gewoon dat ik niet wil dat je gaat

Het is gewoon dat ik niet wil dat je gaat

Laat me niet meer alleen

Dat wilde ik nooit meer

Laat me niet meer alleen

Dat wilde ik nooit meer