My Finest Hour - The Sundays

And the world it shows me up

My clothes they show me up

I never knew this before

My finest hour that I’ve ever known

Was finding a pound on the underground

And my words came stumbling out

Then I went tumbling out

I’ve never been hit before

And the finest hour that I’ve ever known

Was finding a pound on the underground

And I’ll keep hoping you are the same as me

And I’ll send you letters and come to your house for tea

We are who we are, what do the others know?

But poetry is not for me

So show me the way to go home

And the words came stumbling out of my mouth

And then I went tumbling out…

But I’ll keep hoping you are the same as me

And I’ll send you letters and come to your house for tea

We are who we are what do the others know?

But poetry is not for me so show me the way to go

Oh, I’m going home

But I’ll keep hoping you are the only one

Yes and I’ll send you letters, wouldn’t it be such fun?

We are who we are whatever the others say

But poetry is not for me

And much as I’d like to stay

Oh, I just want to go home

You’re, you’re, you’re too young

Should’ve been you, you’re, you’re too young

It should’ve been you too, you’re too, you’re too young

It should’ve been you you you’re too young

You should’ve been safer, saner

Bribed the judge and then sat down

Ooh you’re, you’re, you’re too young

En de wereld die het me laat zien

Mijn kleren laten ze me zien

Ik heb dit nooit eerder geweten

Mijn beste uur dat ik ooit heb gekend

Vond een pond in de metro

En mijn woorden strompelden eruit

Toen ging ik naar buiten tuimelen

Ik ben nog nooit eerder geslagen

En het mooiste uur dat ik ooit heb gekend

Vond een pond in de metro

En ik blijf hopen dat je hetzelfde bent als ik

En ik stuur je brieven en kom bij je thuis voor thee

We zijn wie we zijn, wat weten de anderen?

Maar poëzie is niet voor mij

Dus toon me de weg naar huis

En de woorden strompelden uit mijn mond

En toen tuimelde ik naar buiten...

Maar ik blijf hopen dat je hetzelfde bent als ik

En ik stuur je brieven en kom bij je thuis voor thee

We zijn wie we zijn. Wat weten de anderen?

Maar poëzie is niets voor mij, dus toon me de weg die ik moet gaan

Oh, ik ga naar huis

Maar ik blijf hopen dat jij de enige bent

Ja en ik zal je brieven sturen, zou het niet zo leuk zijn?

We zijn wie we zijn, wat de anderen ook zeggen

Maar poëzie is niet voor mij

En hoe graag ik ook zou willen blijven

Oh, ik wil gewoon naar huis gaan

Je bent, je bent, je bent te jong

Ik had jou moeten zijn, je bent, je bent te jong

Jij had het ook moeten zijn, jij bent het ook, jij bent te jong

Jij had het moeten zijn, jij bent te jong

Je had veiliger moeten zijn, verstandiger

De rechter omgekocht en toen gaan zitten

Ooh je bent, je bent, je bent te jong