The Escapist - The Streets

All these walls were never — really there

Nor the ceiling, or the chair

I’m eking weeks of peace at the beach

I see the breezes weave the trees

These walls you’ll find are yours and mine

Defined not by them I

I’m in times that lie behind my eyelids

The sunset still the rising silence

I’m not full of fear cause I’m not really here

I’m nowhere near here

There’s no rain on roof that grates and beats me

My favorite tree breaking light to pieces

Sprinkling, sharded light on me

Throw a stone as high as you can

And hearing with hand not hear it land

Nothing taxing dusting sand

My window world spins and twirls

The walls then fall, I recall the sort

White clouds white wash faded spotless

The weighty shadows, ranges of rocks

The cold is all illusion thought up

Stroll on the shore, snooze and explore

All possibilities in each new morning

'Til satisfied reaching out, yawning

Fish in a big dish, some rice and spice

Salt over shoulder, never salted so tight

The truth I have told was silence sometimes

But who’s soul does not hide any crimes?

Wrapped in walls, encircled by work

The walls fall, the story occurs:

No barrier, no boundary or 'low us ID’s

The freedom to stay or stray

Be fiend or friend cause no harm but charm

The peaceful end

I’m not full of fear cause I’m not really here

I’m nowhere near here

I’m not full of fear cause I’m not really here

I’m nowhere near here

Pale ancient woods, strew white sandy bays

This ugly room pales away today

I’m swimming in the ocean, I sink slow motion

Fingers, toes, floating

Every year 'til yesterday

I see the eternal setting sea

I compare all this to me

It’s all fleeting momentary me

I blink my eyes, this is reminding me

Life lies in the blink of an eye

The old die for reasons, new tides, four seasons

New life born is like teasing

All these walls were really never there

Nor the ceiling or the chair

I’m eking weeks of peace at the beach

I see the breezes weave the trees

I am not here at all, you are dearly fooled

I see bristling trees, the shush at the sea

Mischievous, fluttering seagulls

No, I’m not trapped in a box, so I am glancing at rocks

I’m dancing off docks, since this stance began that’s where I am

I’m not full of fear cause I’m not really here

I’m nowhere near here

I’m not full of fear cause I’m not really here

I’m nowhere near here

So done

Al deze muren waren nooit - echt daar

Noch het plafond, of de stoel

Ik geniet van weken rust op het strand

Ik zie de bries de bomen weven

Deze muren die je zult vinden, zijn van jou en van mij

Gedefinieerd niet door hen I

Ik ben in tijden die achter mijn oogleden liggen

De zonsondergang nog steeds de stijgende stilte

Ik ben niet bang omdat ik hier niet echt ben

Ik ben hier niet in de buurt

Er is geen regen op het dak die me verplettert en verslaat

Mijn favoriete boom die het licht aan stukken breekt

Besprenkelend, gesnipperd licht op mij

Gooi een steen zo hoog als je kunt

En horen met de hand, hoor het niet land

Niets belastends afstoffend zand

Mijn vensterwereld draait en draait

De muren vallen dan, ik herinner me de soort

Witte wolken white wash vervaagd vlekkeloos

De zware schaduwen, reeksen rotsen

De kou is allemaal een illusie bedacht

Wandel over de kust, snooze en ontdek

Alle mogelijkheden in elke nieuwe ochtend

'Til tevreden uitreiken, geeuwen

Vis in een grote schotel, wat rijst en kruiden

Zout over de schouder, nog nooit zo strak gezouten

De waarheid die ik heb verteld, was soms stilte

Maar wiens ziel verbergt geen misdaden?

Verpakt in muren, omringd door werk

De muren vallen, het verhaal doet zich voor:

Geen barrière, geen grens of 'low us ID's'

De vrijheid om te blijven of te dwalen

Wees een vriend of een vriend, doe geen kwaad, maar charme

Het vredige einde

Ik ben niet bang omdat ik hier niet echt ben

Ik ben hier niet in de buurt

Ik ben niet bang omdat ik hier niet echt ben

Ik ben hier niet in de buurt

Bleke oude bossen, bezaaid met witte zandbaaien

Deze lelijke kamer verbleekt vandaag

Ik zwem in de oceaan, ik zink in slow motion

Vingers, tenen, zwevend

Elk jaar tot gisteren

Ik zie de eeuwig ondergaande zee

Ik vergelijk dit allemaal met mij

Het is allemaal vluchtig tijdelijk mij

Ik knipper met mijn ogen, dit doet me eraan denken

Het leven ligt in een oogwenk

De oude sterven om redenen, nieuwe getijden, vier seizoenen

Nieuw leven geboren is als plagen

Al deze muren waren er echt nooit

Noch het plafond of de stoel

Ik geniet van weken rust op het strand

Ik zie de bries de bomen weven

Ik ben hier helemaal niet, je bent voor de gek gehouden

Ik zie stekelige bomen, de stilte aan de zee

Ondeugende, fladderende meeuwen

Nee, ik zit niet gevangen in een doos, dus ik kijk naar rotsen

Ik dans van dokken, sinds deze houding begon, is dat waar ik ben

Ik ben niet bang omdat ik hier niet echt ben

Ik ben hier niet in de buurt

Ik ben niet bang omdat ik hier niet echt ben

Ik ben hier niet in de buurt

Zo klaar