That Haunted Old House - The Statler Brothers

I’ve thought of you every day since June of '55

That picture you gave me has helped me survive

I’ve passed by your house a million times outside of town

My mind let my heart stop and take a look around

It’s pretty run down and there’s ivy everywhere

No scent of your momma’s flowers in the air

With no yellow paint the front porch looks plain and sad

That old swing made me smile 'bout the times that we had

I can’t remember if it was your fault or mine

And you can’t trust a memory when it’s had too much time

I’m haunted by things like your smile and my pride

Like that haunted old house I’m empty inside

Although it was quiet I swear I could hear

The record I bought you by the Platters that year

I walked up the front steps but stopped at the door

There’s nothing for me in there anymore

I wiped a tear from your cheek the last time I saw you

And I’ve held it in my hand because well I just wanted to

But I lost it today in that lonesome old place

That tear I was saving wound up on my face

I can’t remember if it was your fault or mine…

Like that empty old house I’m haunted inside

Ik heb elke dag aan je gedacht sinds juni '55

Die foto die je me gaf, heeft me geholpen om te overleven

Ik ben je huis een miljoen keer buiten de stad gepasseerd

Mijn geest laat mijn hart stoppen en kijk rond

Het is behoorlijk vervallen en er is overal klimop

Geen geur van de bloemen van je moeder in de lucht

Zonder gele verf ziet de veranda er gewoon en triest uit

Die oude schommel deed me glimlachen over de tijden die we hadden

Ik weet niet meer of het jouw schuld of de mijne was

En je kunt een herinnering niet vertrouwen als deze te veel tijd heeft gehad

Ik word achtervolgd door dingen als je glimlach en mijn trots

Zoals dat spookachtige oude huis waar ik leeg van binnen ben

Hoewel het stil was, zweer ik dat ik het kon horen

De plaat die ik dat jaar voor je kocht bij de Platters

Ik liep de trap op, maar stopte bij de deur

Er zit niets meer in voor mij

Ik veegde een traan van je wang de laatste keer dat ik je zag

En ik heb het in mijn hand gehouden omdat ik dat gewoon wilde

Maar ik ben het vandaag kwijtgeraakt op die eenzame oude plek

Die traan die ik aan het bewaren was, kwam op mijn gezicht

Ik weet niet meer of het jouw schuld was of de mijne...

Zoals dat lege oude huis waar ik vanbinnen spookt