Takitum Tootem (Trance) - The Ruins Of Beverast

Thrones, as far as the eye can reach, thrones

Rotting ungarnished, an unsavoury patina

As if it was given a genuine voice

In a strident elegy for the shame of Kings

Bones, a landscape of bones

Here, at the junction of old roads, old dust raised

Welcome our Kings in their iron chariots

Acclaim them in humility, and form a guard of honour

Skeletons of the underbrush

Beasts of the mountains

Ghosts of the sea

Bury your hearts in obedient silence!

Pride devours pride

King devours king

Dynasties of miserable sleep

Finally haunted by animal eyes

Finally fallen!

Here, at the very end of all bacchanal frenzy

Behold our Kings — naked, ashamed, abased

Hubris!

Hubris!

Hubris!

No nightmare left undreamt

Hubris!

Hubris!

Hubris!

Tronen, zover het oog reikt, tronen

Ongegarneerd rottend, een onsmakelijke patina

Alsof het een echte stem heeft gekregen

In een schelle elegie voor de schande van Kings

Botten, een landschap van botten

Hier, op de kruising van oude wegen, kwam oud stof opwaaien

Verwelkom onze koningen in hun ijzeren strijdwagens

Beloon ze in nederigheid en vorm een ​​erewacht

Skeletten van het kreupelhout

Beesten van de bergen

Geesten van de zee

Begraaf je hart in gehoorzame stilte!

Trots verslindt trots

Koning verslindt koning

Dynastieën van ellendige slaap

Eindelijk achtervolgd door dierenogen

Eindelijk gevallen!

Hier, helemaal aan het einde van alle bacchanale razernij

Zie onze koningen - naakt, beschaamd, vernederd

Arrogantie!

Arrogantie!

Arrogantie!

Geen nachtmerrie die nog niet is gedroomd

Arrogantie!

Arrogantie!

Arrogantie!