Exuvia - The Ruins Of Beverast

The forests of earth should not frighten me

But o Mother Gaea, what is this light?

Mother Gaea, all those visions — my blood boils!

Through feculent warmth

I creep on ancient soil

Recollection so vivid

Let me chant in intoxication…

I shall rest here forevermore

Gaia speaks:

«…and what if I told you

That we’ve been on a glade here

And the grim trees ahead

Are none of my creatures

And those golden rays are not thrown from a sun

And your necrotic scales merely struggle through lava

…would your eyes turn cloudy?»

De wouden van de aarde zouden me niet bang moeten maken

Maar o Moeder Gaea, wat is dit licht?

Moeder Gaea, al die visioenen - mijn bloed kookt!

Door vruchtbare warmte

Ik kruip op oude grond

Herinnering zo levendig

Laat me zingen in bedwelming...

Ik zal hier voor altijd rusten

Gaia spreekt:

«... en wat als ik het je vertel?

Dat we hier op een open plek zijn geweest

En de grimmige bomen verderop

Zijn geen van mijn wezens?

En die gouden stralen worden niet door de zon geworpen

En je necrotische schubben worstelen alleen maar door lava

…zouden uw ogen troebel worden?»