Long Way from Home - The Lumineers

Held on to hope like a noose, like a rope

God and medicine take no mercy on him

Poisoned his blood, and burned out his throat

Enough is enough, he’s a long way from home

Days of my youth wasted on a selfish fool

Who ran for the hills from the hand you were dealt

I flew far away, as far as I could go

Your time is running out

And I’m a long way from home

Laid up in bed, you were laid up in bed

Holding the pain like you’re holding your breath

I prayed you could sleep, sleep like a stone

You’re right next to me

But you’re a long way from home

Hospital gowns never fit like they should

We yelled at the nurse, didn’t do any good

More morphine, the last words you moaned

At last I was sure

That you weren’t far away from home

Vastgehouden om te hopen als een strop, als een touw

God en medicijnen ontfermen zich niet over hem

Vergiftigde zijn bloed, en verbrandde zijn keel

Genoeg is genoeg, hij is ver van huis

Dagen van mijn jeugd verspild aan een egoïstische dwaas

Wie rende naar de heuvels van de hand die je kreeg?

Ik vloog ver weg, zo ver als ik kon gaan

Je tijd raakt op

En ik ben ver van huis

Liggend in bed, lag je in bed

De pijn vasthouden alsof je je adem inhoudt

Ik bad dat je kon slapen, slaap als een steen

Je staat naast me

Maar je bent ver van huis

Ziekenhuisjassen passen nooit zoals ze zouden moeten

We schreeuwden tegen de verpleegster, het deed geen goed

Meer morfine, de laatste woorden die je kreunde

Eindelijk wist ik het zeker

Dat je niet ver van huis was