Memory - The Living Tombstone, Emi Jones

I saw the doorway in my dreams

I asked myself where does it lead to

I thought the island was my home

The outside world a great unknown

How little I knew

That day we split the star shaped fruit

I knew that destiny’d uproot me

I saw it burning in the sand

I tried to fight and take his hand

And then he was gone

I held the blade

It made the darkness fade

I did my best to find

A way to make us whole again

Like back when we were friends

It felt serene

So simple and so clean

Not all this space between

But life was never black and white

There’s shadow where there is light

I woke up from the strangest dream

It almost felt just like a memory

It felt like I was someone else

Another version of myself

And then he was gone

My past is waiting just beyond

It almost feels just like a shadow

Or could the shadow just be me

The silhouette of somebody

And I’m nobody

The sun went down

On this forgotten town

I had my friends around

We watched from far above it all

I always felt so small

And do they know

The doubt within me grows

That we will meet again

We sat and watched the twilight glow

I promised we would stay friends

But summer had to end

I called your name

But you were not the same

And maybe I’m to blame

For I had changed the most of all

I almost can’t recall

We met again

But different from before

As something less than friends

And maybe it’s too late for us

To return to destiny

If only in a memory

From somewhere long ago

Ik zag de deuropening in mijn dromen

Ik vroeg me af waar dit toe leidt?

Ik dacht dat het eiland mijn thuis was

De buitenwereld een grote onbekende

Hoe weinig ik wist

Die dag splitsten we het stervormige fruit

Ik wist dat het lot me zou ontwortelen

Ik zag het branden in het zand

Ik probeerde te vechten en zijn hand te pakken

En toen was hij weg

Ik hield het mes vast

Het deed de duisternis vervagen

Ik heb mijn best gedaan om te vinden

Een manier om ons weer heel te maken

Zoals toen we vrienden waren

Het voelde sereen

Zo eenvoudig en zo schoon

Niet al deze ruimte tussen

Maar het leven was nooit zwart-wit

Er is schaduw waar licht is

Ik werd wakker uit de vreemdste droom

Het voelde bijna als een herinnering

Het voelde alsof ik iemand anders was

Een andere versie van mezelf

En toen was hij weg

Mijn verleden wacht net voorbij

Het voelt bijna net als een schaduw

Of kan de schaduw gewoon mij zijn?

Het silhouet van iemand

En ik ben niemand

De zon ging onder

In deze vergeten stad

Ik had mijn vrienden in de buurt

We keken van ver boven alles

Ik voelde me altijd zo klein

En weten ze dat?

De twijfel in mij groeit

Dat we elkaar weer zullen ontmoeten

We zaten en keken naar de schemering

Ik heb beloofd dat we vrienden zouden blijven

Maar de zomer moest eindigen

Ik heb je naam genoemd

Maar je was niet dezelfde

En misschien heb ik de schuld

Want ik was het meest veranderd

Ik kan het me bijna niet herinneren

We hebben elkaar weer ontmoet

Maar anders dan voorheen

Als iets minder dan vrienden

En misschien is het te laat voor ons

Om terug te keren naar het lot

Als alleen in een geheugen

Van ergens lang geleden