Farewell (Fare Thee Well My Own True Love) - The Kingston Trio

Fare thee well, my own true love.

I’m leavin' the first hour of the morn.

I’m bound off for the bay of Mexico and maybe the coast of Californ.

So, fare them well, my own true love.

We’ll meet another day, another time.

It’s not the leavin' that’s grievin' me, but my true love whose bound to stay

behind.

The weather is against me and the wind blows hard and the rain, she’s a-turnin'

into hail,

But I still might strike it lucky on a highway going West though I’m travelin'

the path-beaten trail.

I’ll write you a letter from time to time.

As I ramble you can travel with me,

too.

With my hands in my head and my heart, my love, I will send what I know back

home to you.

There’s a place I’ve heard of where I might as well be bound.

It’s down around

Mexican plain.

And they say that the people are all friendly down there.

All they ask of you

is your name.

I’ll tell you of the laughter and the troubles be their somebody else’s or my

own.

With my hands in my pocket and my coat collar high, I will travel unnoticed and

unknown.

Het ga je goed, mijn eigen ware liefde.

Ik vertrek het eerste uur van de ochtend.

Ik ben op weg naar de baai van Mexico en misschien de kust van Californië.

Dus het ga ze goed, mijn eigen ware liefde.

We zien elkaar op een andere dag, een andere keer.

Het is niet het vertrek dat me treurt, maar mijn ware liefde die moet blijven

achter.

Het weer zit me tegen en de wind waait hard en de regen, ze draait zich om

in hagel,

Maar ik kan nog steeds geluk hebben op een snelweg die naar het westen gaat, hoewel ik aan het reizen ben

het gebaande pad.

Ik zal je af en toe een brief schrijven.

Terwijl ik zwerf, kun je met mij reizen,

te.

Met mijn handen in mijn hoofd en mijn hart, mijn liefde, zal ik terugsturen wat ik weet

thuis voor jou.

Er is een plaats waarvan ik heb gehoord waar ik net zo goed gebonden zou kunnen zijn.

Het is beneden

Mexicaanse vlakte.

En ze zeggen dat de mensen daar allemaal vriendelijk zijn.

Alles wat ze van je vragen

is jouw naam.

Ik zal je vertellen over het gelach en de problemen van iemand anders of van mij

eigen.

Met mijn handen in mijn zak en mijn jaskraag hoog, reis ik onopgemerkt en

onbekend.