The Wind That Shakes the Corn - The Irish Rovers

I sat within the valley green I sat with my true love

My sad heart had to choose between Old Ireland and my love

I looked at her and then I thought how Ireland was torn

While soft the wind blew down the glen and shook the golden corn

T’was hard the woeful words to bring to break the ties that bound

But harder still to bear the shame of English chains around

And so I said, the mountain glen I’ll seek in early morn

And join the brave united men while soft winds shook the corn

While sad I kissed away her tears my fond arms round her clung

A British shot burst in our ears from out of the wild woods round

One bullet pierced my true love’s side a rose pierced by a thorn

And in my arms in blood she died while soft winds shook the corn

So blood for blood without remorse I’ve taken in the glen

I placed my true love’s clayful corpse I joined true Irish men

But around her grave I wander drear sometimes in early morn

And with breaking heart sometimes I hear the wind that shakes the corn

Ik zat in de groene vallei Ik zat met mijn ware liefde

Mijn droevige hart moest kiezen tussen Old Ireland en mijn liefde

Ik keek naar haar en toen bedacht ik hoe Ierland verscheurd was

Terwijl de wind zacht door de vallei blies en de gouden maïs schudde

Het was moeilijk om de treurige woorden te gebruiken om de banden te verbreken die verbonden waren

Maar nog moeilijker om de schande van Engelse kettingen te dragen

En dus zei ik, de bergvallei die ik vroeg in de ochtend zal zoeken

En sluit je aan bij de dappere verenigde mannen terwijl zachte wind het koren schudde

Terwijl ik verdrietig was, kuste ik haar tranen, mijn liefdevolle armen om haar heen klampten zich vast

Een Brits schot barstte in onze oren uit de wilde bosronde

Een kogel doorboorde de zijde van mijn ware liefde een roos doorboord door een doorn

En in mijn armen in bloed stierf ze terwijl zachte wind de maïs schudde

Dus bloed voor bloed zonder spijt heb ik in de glen genomen

Ik plaatste het kleiachtige lijk van mijn ware liefde Ik voegde me bij echte Ierse mannen

Maar rond haar graf dwaal ik soms somber in de vroege ochtend

En met een brekend hart hoor ik soms de wind die het koren doet schudden