Farewell to Carlingford - The Irish Rovers

When I was young and in my prime

And could wander wild and free

There was always a longing in my heart

To follow the call of sea

So I’ll sing farewell to Carlingford

And farewell to Greenore

I’ll think of both day and night

Until I return once more

Until I return once more

On all of the stormy seven seas

I have sailed before the mast

But on every voyage I ever made

I swore it would be my last

Now I have a girl called Mary Doyle

And she lives in Greenore

And the foremost thought was in her mind

To keep me safe on the shore

Now a landsman’s life is all his own

He can go or he can stay

But when the sea gets in your blood

When she calls you must obey

Toen ik jong was en in de bloei van mijn leven

En kon wild en vrij ronddwalen

Er was altijd een verlangen in mijn hart

Om de oproep van de zee te volgen

Dus ik zing vaarwel aan Carlingford

En afscheid van Greenore

Ik denk aan zowel dag als nacht

Tot ik weer terugkom

Tot ik weer terugkom

Op alle stormachtige zeven zeeën

Ik heb voor de mast gevaren

Maar op elke reis die ik ooit heb gemaakt

Ik zwoer dat het mijn laatste zou zijn

Nu heb ik een meisje genaamd Mary Doyle

En ze woont in Greenore

En de belangrijkste gedachte was in haar gedachten

Om me veilig aan de kust te houden

Nu is het leven van een landsman helemaal van hem

Hij kan gaan of hij kan blijven

Maar als de zee in je bloed komt

Als ze roept, moet je gehoorzamen