Dear Little Shamrock Shore - The Irish Rovers

Twas the landlords that drove us from Ireland.

The high rents were our prison walls.

Then the famine came 'round,

And blackened the ground.

And the auctioneers hammer did fall.

Farewell to the ones I adore.

And the land I will see never more.

For I’m saying goodbye,

With a tear in me eye,

To the dear little shamrock shore.

A ship lies in Fairbury harbor.

Barely safe over the foa.

But to Halifax town,

I soon will be bound,

Far away from me native home.

Farewell to the ones I adore,

And the land I will see never more.

For I’m saying goodbye,

With a tear in me eye,

To the dear little shamrock shore.

Well they all came to wish me safe journey.

The parting still grieves on me mind.

Me parents so dear,

Me friends far and near,

And the girl I left behind.

Farewell to the ones I adore,

And the land I will see never more.

For I’m saying goodbye,

With a tear in me eye,

To the dear little shamrock shore.

There’s work to be had if your able.

The new world has treated me fine.

With me shovel and spade,

I toil at me trade,

But riches will never be mine.

Farewell to the ones I adore,

And the land I will see never more.

For I’m saying goodbye,

With a tear in me eye,

To the dear little shamrock shore.

Well rivers still run to the ocean.

The wee birds on feathered wings soar.

I dream of the day,

When home I will stray,

To the dear little shamrock shore.

Farewell to the ones I adore,

And the land I will see never more.

For I’m saying goodbye,

With a tear in me eye,

To the dear little shamrock shore.

Farewell to the ones I adore,

And the land I will see never more.

For I’m saying goodbye,

With a tear in me eye,

To the dear little shamrock shore.

To the dear little shamrock shore.

Het waren de verhuurders die ons uit Ierland hebben verdreven.

De hoge huren waren onze gevangenismuren.

Toen kwam de hongersnood,

En maakte de grond zwart.

En de hamer van de veilingmeester viel.

Afscheid van degenen die ik aanbid.

En het land dat ik nooit meer zal zien.

want ik zeg vaarwel,

Met een traan in mijn oog,

Naar de lieve kleine klavertjeskust.

Een schip ligt in de haven van Fairbury.

Nauwelijks veilig over de foa.

Maar naar de stad Halifax,

Ik zal binnenkort gebonden zijn,

Ver weg van mijn geboorteland.

Afscheid van degenen die ik aanbid,

En het land dat ik nooit meer zal zien.

want ik zeg vaarwel,

Met een traan in mijn oog,

Naar de lieve kleine klavertjeskust.

Nou, ze kwamen allemaal om me een veilige reis te wensen.

Het afscheid doet me nog steeds pijn.

Ik ouders, zo lief,

Ik vrienden ver en dichtbij,

En het meisje dat ik achterliet.

Afscheid van degenen die ik aanbid,

En het land dat ik nooit meer zal zien.

want ik zeg vaarwel,

Met een traan in mijn oog,

Naar de lieve kleine klavertjeskust.

Er is werk aan de winkel als je in staat bent.

De nieuwe wereld heeft me goed behandeld.

Met mij schop en schop,

Ik zwoeg bij mijn handel,

Maar rijkdom zal nooit van mij zijn.

Afscheid van degenen die ik aanbid,

En het land dat ik nooit meer zal zien.

want ik zeg vaarwel,

Met een traan in mijn oog,

Naar de lieve kleine klavertjeskust.

Nou, rivieren stromen nog steeds naar de oceaan.

De kleine vogels op gevederde vleugels vliegen omhoog.

Ik droom van de dag,

Als ik thuis ben, dwaal ik af,

Naar de lieve kleine klavertjeskust.

Afscheid van degenen die ik aanbid,

En het land dat ik nooit meer zal zien.

want ik zeg vaarwel,

Met een traan in mijn oog,

Naar de lieve kleine klavertjeskust.

Afscheid van degenen die ik aanbid,

En het land dat ik nooit meer zal zien.

want ik zeg vaarwel,

Met een traan in mijn oog,

Naar de lieve kleine klavertjeskust.

Naar de lieve kleine klavertjeskust.