Pride Before a Fall - The Human Project

When they find you swinging from the rafters in your penthouse pen,

oblivion might not seem so funny — cos mighty men fall furthest when they

present this fake macho front

You were so close, but you can’t see behind that wall

You were so close, but so callous, so insecure

That day on the train, did you imagine that I felt the same when you said «He's

only got himself to blame»?

Wipe the shit from your grin cos I’m sure that you’ll go out in style

One mile is not enough

One mile

Talk tall, talk tough

One mil in their shoes, have you ver thought you are the reason that he

couldn’t go one mile more?

You’re not living in the here and now, so tell me how you’re punching down the

already trodden?

Your conscience slipped but once it’s flipped and you’re stuck in it you’ll

soon be forgotten

So close but searching for something more

So close to the sanctuary of the shore

That day on the train we laughed our way through the strain — but she seemed so

absent and frail, like she’d already checked out

But she still raised a glass and a smile

One mile is not enough

One mile.

Talk tall, talk tough

One mile in their shoes, have you ever thought you are the reason that she

couldn’t go one mile more?

So give me your big idea, cos we’re all drowning here

That crash-cart's coming for us all

You might start running when it calls, and you know it — pride before a fall

I always wonder, and so do you — what pulled them under?

What pulls us through?

We’re none of us immune to a self-destructive brain

Als ze je zien slingeren van de dakspanten in je penthouse pen,

vergetelheid lijkt misschien niet zo grappig - omdat machtige mannen het verst vallen als ze

presenteer dit nep machofront

Je was zo dichtbij, maar je kunt niet achter die muur kijken

Je was zo dichtbij, maar zo gevoelloos, zo onzeker

Dacht je die dag in de trein dat ik hetzelfde voelde toen je zei: "Hij is

kreeg alleen zichzelf de schuld»?

Veeg de stront van je grijns, want ik weet zeker dat je in stijl uitgaat

Eén mijl is niet genoeg

Een mijl

Praat lang, praat stoer

Een miljoen in hun schoenen, heb je ooit gedacht dat jij de reden bent dat hij

kon je geen mijl meer gaan?

Je leeft niet in het hier en nu, dus vertel me hoe je het neerzet

al betreden?

Je geweten is uitgegleden, maar als het eenmaal is omgedraaid en je erin vastzit, zul je dat doen

snel vergeten

Zo dichtbij maar op zoek naar iets meer

Zo dicht bij het heiligdom van de kust

Die dag in de trein lachten we ons een weg door de spanning - maar dat leek zo

afwezig en zwak, alsof ze al uitgecheckt was

Maar ze hief nog steeds een glas en een glimlach

Eén mijl is niet genoeg

Een mijl.

Praat lang, praat stoer

Een mijl in hun schoenen, heb je ooit gedacht dat jij de reden bent dat zij

kon je geen mijl meer gaan?

Dus geef me je grote idee, want we verdrinken hier allemaal

Die crash-car komt ons allemaal halen

Je zou kunnen beginnen te rennen als het roept, en je weet het - trots voor een val

Ik vraag me altijd af, en jij ook - wat trok ze naar beneden?

Wat trekt ons er doorheen?

We zijn geen van ons immuun voor een zelfdestructief brein